3220343432

Przy przestrzennym opracowaniu autogrametrycznym:

-    pokrycie podłużne wynosi około 60%,

-    pokrycie poprzeczne około 30%.

Oznacza to, że w szeregu występuje pas potrójnego pokrycia wynoszący około 20% powierzchni zdjęcia, tj. pokrycie między pierwszym i trzecim zdjęciem, drugim i czwartym itd.

Po wykonaniu pierwszego szeregu zdjęć, samolot wykonuje nawrót i wchodzi na linię nalotu drugiego szeregu. Zdjęcia można wykonać tylko w jednym kierunku przeważnie wschód - zachód, lub bardziej ekonomicznie w dwóch kierunkach. Ze względu na dokładność późniejszego opracowania, a także jego koszty ważne jest ustalenie skali zdjęć. Ogólnie im skala jest większa, tym większa może być uzyskana dokładność opracowania. Ale większa skala oznacza również konieczność wykonania i opracowania większej liczby zdjęć pokrywających interesujący nas obszar, co zwiększa koszty opracowania. Obecnie coraz częściej wykonuje się opracowania map w skalach: 1:2000, 1:1000, 1:500. Przy projektowaniu lotu fotogrametrycznego dąży się do tego, aby zsynchronizować szeregi zdjęć z ramkami sekcyjnymi map w ten sposób, by jeden szereg zdjęć pokrył szereg lub kolumnę sekcji opracowywanych map. Wymusza to projektowanie osi szeregów zdjęć przez środki sekcji.

Przy wyborze kamery obowiązuje zasada, że im krótsza odległość obrazowa, tym większa dokładność opracowania wysokościowego. Można np. uzyskać zdjęcia o żądanej skali z mniejszej wysokości (Rys. 11.)

Rys. 11. Zależność zasięgu zdjęcia od odległości obrazowej kamery

Przy wyborze kamery należy jednak pamiętać również o tzw. martwych polach (Rys. 12.) „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

19