3329132898

Marek Bodziany

tradycyjnej i nowoczesnej, sukcesywnie poddawanego modyfikacjom przez inne, napływowe kultury z różnych zakątków świata. Zmieniać się zaczął historycznie ukształtowany, homogeniczny kulturowo model polskiego społeczeństwa, ukazując całą gamę zjawisk społecznych do tej pory nieznanych.

Należy zaznaczyć, że zmiana społeczna jaka dokonała się w omawianym okresie wpłynęła na zmiany w definiowaniu roli jednostki społecznej, jaką odgrywa w nowych uwarunkowaniach współczesnego świata, w tym również w postrzeganiu wartości życia ludzkiego, w skłonnościach do pokojowego rozstrzygania konfliktów pomiędzy narodami, a także procesów integracyjnych, efektem których jest tworzenie struktur wielonarodowych, sojuszy i unii gospodarczych, których głównym celem jest utrzymanie poziomu bezpieczeństwa globalnego, zapewniającego całym narodom i jednostkom społecznym koegzystencję w ładzie i pokoju¹⁰. Efektem dążenia narodów do utrzymania wymaganego poziomu bezpieczeństwa globalnego jest koncepcja kultury bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego, która dotyczy sfery przekonań podzielanych przez społeczeństwa oraz elity polityczne odnoszących się do polityki bezpieczeństwa, czyli miejsca danego państwa w systemie reagowania na zagrożenia militarne^{1 2}. Założenia kultury bezpieczeństwa opierają się na koncepcji kultury strategicznej, której praktyczny wymiar - obok procesów integracyjnych - odnajdujemy w układach, traktatach i uniach różnego typu, zawieranych między państwami zainteresowanymi wspólną polityką bezpieczeństwa.

Praktyczny wymiar procesów integracyjnych i koncepcji kultury bezpieczeństwa znalazły swój wyraz w przystąpieniu Polski do Paktu Północnoatlantyckiego NATO (ang. North Atlantic Treaty Organization) 12 marca 1999 roku¹² oraz do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku¹³. Podpisanie Traktatu Waszyngtońskiego, stanowiące podstawę przystąpienia do

1

¹⁰    M. Bodziany, Grupy dyspozycyjne a wie loku Iturow ość. Socjologiczny aspekt dyfuzji kultur w dobie zmian społecznych, [w:] J. Maciejewski, (red.), Oficerowie grup dyspozycyjnych. Socjologiczna analiza procesu bezpieczeństwa narodowego, Wyd. UWroc., Wrocław 2008, s. 143.

2

   K. Malinowski, Kultura bezpieczeństwa narodowego: koncepcja i możliwości zastosowania, [w:] K. Malinowski (red.) Kultura bezpieczeństwa narodowego w Polsce i Niemczech, Wyd. Instytutu Zachodniego, Poznań 2003, s. 16.

¹²    M. Wągrowska, (red.), Polska - NATO. Traktaty, gwarancje, zobowiązania, Bellona, Warszawa 1999, s. 89. Traktat Waszyngtoński jest porozumieniem, na podstawie którego powstało NATO. Został on zawarty 4 kwietnia 1949 roku w Waszyngtonie, pomiędzy Belgią, Danią, Francją, Holandią, Islandią, Kanadą, Luksemburgiem, Norwegią, Portugalią, Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Wiochami. Składa się z czternastu artykułów. Jego kluczowym elementem jest artykuł piąty, który mówi o tym, iż każdy atak na któregoś z członków NATO powinien być interpretowany przez pozostałe państwa członkowskie jako atak na nie same.

¹³    T. Grabowski, Unia Europejska. Ekonomiczne mechanizmy integracji, Wydawnictwo Płockie, Płock 2002, s. 28. Podstawą jej powołania jest Traktat z Maastricht, podpisany 7 lutego 1992 roku przez 12 państw członkowskich Wspólnot Europejskich. Zgodnie z postanowieniami tego traktatu miał on wejść w życie po ratyfikacji przez parlamenty narodowe wszystkich państw - sygnatariuszy, 1 stycznia 1993 roku. Ze względu jednak na pewne opóźnienia ratyfikacyjne zyskał on moc wiążącą dopiero 1 listopada 1993.