3220342827

Szkic dokumentacyjny [9] jest podstawowym dokumentem do wykonania tyczenia; sporządzany jest na podstawie dokumentacji projektowej. Jego treść powinna zawierać następujące elementy:

-    rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchniowych (czarny), rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia (czarny),

-    dane dotyczące położenia osnowy geodezyjnej i innych punktów oparcia (czarny),

-    rysunek obiektów projektowanych (czerwony),

-    obliczone miary konieczne do wytyczenia projektu w terenie (czerwony),

-    obliczone miary kontrolne (czerwony).^

Szkic tyczenia [9] - jest dokumentem potwierdzającym wytyczenie wszystkich lub wybranych elementów, które zawarte były na szkicu dokumentacyjnym. Na szkicu tym wpisuje się wszystkie dane liczbowe do wytyczenia, miary otrzymane w trakcie tyczenia terenowego odłożone i pomierzone, miary kontrolne, a także dane uzyskane z pomiaru istniejących urządzeń podziemnych.

Metody tyczenia lokalizującego punktów sytuacyjnych [9]:

-    metoda biegunowa,

-    metoda wcięcia kątowego w przód,

-    metoda ortogonalna,

-    metoda przecięć,

-    metoda trygonometryczna.

Metoda biegunowa [9] polega na wyznaczeniu prostej odniesienia (kierunek od stanowiska -do punktu osnowy realizacyjnej), odłożeniu zadanego kąta od prostej odniesienia i odłożeniu na zadanym kierunku projektowanej odległości.

Metoda wcięcia kątowego w przód [9] wykonywana jest z dwóch punktów o znanych współrzędnych i polega na odłożeniu z dwóch stanowisk wcinających kątów obliczonych ze współrzędnych.

Metoda ortogonalna [9] opiera się na zasadzie bardzo podobnej do metody ortogonalnej, stosowanej do pomiarów szczegółów sytuacyjnych, czyli mając znany bok odciętych, odmierzamy na nim właściwe odległości, a w nich wyznaczamy kierunki prostopadłe i odmierzamy na nich właściwe odległości.

Metoda przecięć [9] polega ona na określeniu czterech punktów wyznaczających dwie proste przecinające się w tyczonym punkcie.

Metoda trygonometryczna [9] polega na wstępnym wyznaczeniu położenia punktu tyczonego i późniejszym pomiarze kątów i odległości w trójkącie, którego jednym z wierzchołków jest tyczony punkt, a dwoma pozostałymi punkty osnowy. W oparciu o pomierzone kąty i odległości oraz współrzędne punktów osnowy oblicza się - poprzez wyrównanie - współrzędne wstępnie wytyczonego punktu, który przez wprowadzenie poprawek trasowania przesuwa się w położenie zgodne z projektowanym

Tyczenie wysokościowe punktów wykonuje się metodą niwelacji geometrycznej lub trygonometrycznej.⁶ Dokładność tyczenia [9]

Miarą dokładności tyczenia jest błąd średni tyczenia m, i jego wielokrotności. Z błędem średnim związany jest stopień zaufania do wyniku (w statystyce nazywany poziomem ufności), określany wielkością prawdopodobieństwa P_r oznaczającego, że czynność tyczenia dokonana zostanie z błędem nie większym niż r*m, czyli r-krotną wielkością jej błędu

⁵    Wytyczne Techniczne G-3.2 „Pomiary realizacyjne”

⁶    Wytyczne Techniczne G-3.2 „Pomiary realizacyjne”

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

14