3434597596

Za miarę wytrzymałości zmęczeniowej przyjmuje się pojawienie złomu zmęczeniowego. Wytrzymałość zmęczeniowa nieograniczona jest taką wartością cyklu zmęczeniowego, która nie spowoduje złomu, mimo iż liczba cykli wzrasta nieograniczenie. Granicą zmęczenia lub wytrzymałością zmęczeniową Z_G nazywa się największe naprężenie a_max, przy którym próbka czy element nie ulegną zniszczeniu po osiągnięciu umownej granicznej liczby cykli N_G. Ta liczba cykli, zwana również bazową liczbą cykli, wynosi 10 x 10⁶ cykli dla stali i innych stopów żelaza i 100 x 10⁶ cykli dla stopów metali nieżelaznych.

Granicę zmęczenia przy wahadłowym zginaniu oznacza się jako Z_go, przy odzerowo tętniącym zginaniu Zgj, przy skręcaniu odpowiednio jako Z_so i Z_sj, przy wahadłowym rozciaganiu-ściskaniu jako Z_rc, przy odzerowo tętniącym rozciąganiu Z_rj, przy odzerowo tętniącym ściskaniu Z_cj.

WYKRESY WÓHLERA

Wykresy wytrzymałości zmęczeniowej Wóhlera uzyskuje się doprowadzając określoną liczbę próbek wzorcowych do zniszczenia, zmieniając o_a dla ustalonej wartości o_m lub rzadziej zachowując stałość współczynnika asymetrii cyklu R. Każdej wartości cr_a lub o_max = a_a + o_m odpowiada liczba cykli niszczących N, jeśli naprężenie a_cl nie obniży się do poziomu granicy zmęczenia Ze przy osiągnięciu bazowej liczby cykli N_G. W najczęściej stosowanym układzie współrzędnych a, \ogN wykres zmęczeniowy jest linią prostą łamaną (rys. 2a). Punkt załamania lub punkt przecięcia się obydwóch odcinków wykresu wyznacza teoretyczną, graniczną liczbę cykli No, która w różnym stopniu może odbiegać od przyjętej bazowej liczby cykli No. Podobny charakter ma wykres we współrzędnych logcr, \ogN (rys. 2b). Niezbędne do konstrukcji wykresów wyniki badań zmęczeniowych opracowywane są statystycznie.

3