z powierzchnią mierzonego przedmiotu. W praktyce wyznaczane są wartości współrzędnych punktów, które są odczytywane z układów pomiarowych umieszczonych w poszczególnych osiach maszyny XYZ.
Układy pomiarowe dzielimy na tarczowe odmierzające wartości kąta i
liniowe odmierzające wartości długości (rys. 6). Jeśli stosowane są tarczowe układy pomiarowe, które mierzą kąt, to w przypadku maszyn współrzędnościowych następuje zmiana kąta na długość poprzez układy pośredniczące. Zwykle są nimi zębnik-zębatka lub śruba-nakrętka. W większości WMP wykorzystuje się liniowe układy pomiarowe inkrementalne
zarówno optoelektroniczne, jak
i induktosynowe. W nielicznych przypadkach stosuje się układy kodowe mające charakter wzorca absolutnego lub układy pojemnościowe. W najdokładniejszych maszynach można spotkać interferencyjne układy pomiarowe.
Podstawą działania inkrementalnych układów pomiarowych są wzorce przyrostowe tzw. inkrementalne, których odcinki długości (stałe wzorców) zamieniane są na ciągi elektrycznych sygnałów sinusoidalnych
i cosinusoidalnych. Sygnały te są przetwarzane na impulsy, których zliczanie umożliwia uzyskanie cyfrowego wyniku wskazań mierzonej długości.
Rozróżnia się następujące rodzaje inkrementalnych układów pomiarowych:
> optoelektroniczne;
> induktosynowe;
> pojemnościowe.
Zasada działania optoelektronicznych układów pomiarowych polega na zliczaniu przetworzonych sygnałów elektrycznych wychodzących
z fotodetektorów. Sygnały te po odpowiednim przetworzeniu tj.