3547344041

6. Betony z matrycą cementową wzmacnianą włóknami

przenoszonej przez włókno, a różnica zostaje przyjęta przez sąsiednie włókna [9], Efekty widzimy poniżej:

Liczba włókien w tym samym przekroju

Rys. 6.7 Porównanie wyników analizy teoretycznej i doświadczeń, wpływu liczby włókien w przekroju na wartość siły przenoszonej przez jedno włókno [9]

Na koniec zastanówmy się nad zależnościami zachodzącymi między przyczepnością, a własnościami fibrobetonu. Z przeprowadzonych w tej materii badań wynika, iż nie istnieje tu prosta zależność. Z jednej strony włókna np. faliste o najlepszej przyczepności spowodowały obniżenie wytrzymałości na zginanie w odniesieniu do włókien gładkich, a z kolei włókna haczykowate mając gorszą przyczepność warunkują najlepszą wytrzymałość betonu na zginanie. Dobra przyczepność włókien nagniatanych i falistych nie znajduje odbicia we właściwościach fibrobetonu. Próbując to uzasadnić można przyjąć, że fale włókien powodowały koncentrację naprężeń w matrycy. W przypadku wyrywania pojedynczego włókna, koncentracja wokół szczytów fal włókna, przenosiła się na całą matrycę, natomiast w przypadkach gdy matryca była uzbrojona, następuje sumowanie naprężeń pochodzących od poszczególnych włókien [9],

6.2.3 Cechy betonu podlegające modyfikacji wskutek użycia włókien stalowych

Podstawowymi cechami BZWS są: wysoka wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu, przy równoczesnej wysokiej odporności na pękanie przy zginaniu. Przy niskim dodatku włókien stalowych do betonu rzędu 30 kg/m³ wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu, tak w granicach odkształceń elastycznych, jak i niszcząca, nie zmienia się drasty cznie w porównaniu z betonem nie zbrojonym. Jednakże zachowanie się betonu po przekroczeniu granicy odkształceń proporcjonalnych, zmienia się w sposób radykalny tak przed przekroczeniem wartości obciążenia niszczącego, jak i po jego przekroczeniu. Próbka nie ulega złamaniu i wykazuje znaczną ciągłą nośność podczas dalszej jej deformacji. W przypadku wyższej dawki włókien stalowych w betonie, wzrasta wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu, tak w granicach odkształceń elastycznych, jak i wytrzymałość niszcząca [24],

Z kolei odporność na pękanie mówi o zdolności fibrobetonu do przejęcia obciążeń w określonym przedziale jego deformacji. Jest ona miarą zmian naprężeń w betonie w czasie jego pękania. Odporność na pękanie nie jest pojęciem wynikającym z zachowania się próbki w danym momencie pomiaru, ale obrazuje zachowanie się próbki przez cały czas jej odkształcania się poprzez punkt pow stania pierwszej rysy, aż do odkształcenia się próbki do określonej wielkości strzałki ugięcia. Miarą odporności na pękanie jest wielość potrzebnej energii dla zadanego odkształcenia próbki mierzona wielkością pola pod krzywą obciążenie-odksztalcenie. Można ją określić na podstaw ie badań przebiegu procesu odkształcania normowej beleczki dokonanych zgodnie z normą japońską, amerykańską, czy angielską.

Według normy japońskiej JSCE SF4 wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu określona jest maksymalnym obciążeniem niszczącym Pu. Najbardziej charakterystyczną cechą betonu zbrojonego włóknami stalowymi jest określony normą japońską współczynnik odporności na pękanie przy zginaniu zwany „równoważną wytrzymałością na rozciąganie przy zginaniu” fe.

Określają wzór:

J.Jasiczak, P.Mikołajczak- Technologia betonu modyfikowanego domieszkami i dodatkami

Alma Mater