3547344030

6. Betony z matrycą cementową wzmacnianą włóknami 10

tonie rezygnację ze stosowania tzw. zbrojenia przeciwskurczowego w postaci siatek stalowych [23], Działanie tych cienkich włókien (np. polipropylenowych) ustaje po czasie gdy narastający moduł Younga betonu przekrocz}^- wartość modułu Younga polipropylenu. Ze względu na tę cechę zastosować można zbrojenie hybrydowe (włókna syntetyczne i stalowe) w efekcie czego w tym drugim okresie rolę zbrojenia rozproszonego przejmują włókna stalow e, których moduł Younga jest wielokrotnie wyższy w odniesieniu do betonu. Zatem wzajemne współdziałanie jest możliwe, co w efekcie daje tworzywo o jeszcze lepszych właściwościach fizycznych [24],

Poza eliminacją rys i pęknięć skurczowy ch fibra syntetyczna pozwala na uzyskanie całej gamy ulepszonych cech betonu. Mam tu na myśli dużą odporność na pękanie przy zginaniu, zdecydowaną poprawę udamości i odporność na obciążenia zmęczeniowe, odporności na korozję, czy na skokowe zmiany temperatur} . Wzrasta ponadto odporność na ścieranie, a spada nasiąkliwość i wodoprzepuszczalność. Generalnie w łókna syntetyczne popraw iają jakość powierzchni otrzy mywanych z klasycznych mieszanek betonowy ch, dzięki zmniejszeniu liczby otworów, kanałów odprowadzających wodę zarobową (redukują ilość wydzielanego mleczka cementowego) [51], W bardzo niewielu przypadkach (przy znacznych udziałach procentowy ch w łókien syntetycznych) uzyskać można wzrost wytrzy małości na zginanie i rozrywanie.

6.3.2 Wpływ włókien syntetycznych na właściwości reologiczne zapraw

Celem badań przeprowadzonych w Akademii Górniczo Hutniczej [10], które tutaj przedstawiono, było wyznaczenie zmian plastyczności i gęstości pozornej, świeżej zaprawy w funkcji ilości dodatku włókien oraz ich długości. Badania przeprowadzono zgodnie z PN-85/B-04500. Na podstaw ie uzyskanych wyników zaproponowano empiry czny opis zmian plastyczności i gęstości pozornej świeżej zaprawy.

Do badań użyto cementu CP45N i piasku normowego. Współczynnik W/C wynosił 0.5. Posłużono się dwoma rodzajami włókien syntetycznych: polipropylenowymi (PP) i poliakrylonitrylowymi (PAN). Różnią się one zasadniczo wytrzymałością na rozciąganie (PP: 365 MPa. PAN: 1030 MPa), a zwłaszcza modułem Younga (PP: 3.5 GPa, PAN: 19 GPa - prawie dorównuje betonowi). Włókna te dodawano w ilościach 0.5, 1, 2% objętościowych.

Ogólnie rzecz biorąc we wszystkich przypadkach dodatek włókien znacznie ograniczał plastyczność zaprawy i w nieznacznym stopniu zmniejszał gęstość pozorną. Przechodząc jednak do szczegółów szych danych zaobserwujemy zmiany plastyczności zapraw w funkcji ilości dodatku włókien, jak również ich długości.

Okazuje się, że zmiany plastyczności zapraw z udziałem tak włókien jednego jak i drugiego rodzaju, dla tych samych długości włókien, są bardzo zbliżone. Stąd na poniższych wykresach aproksymowano je jedną krzywą.

W celu zmiany układu odniesienia z wartości bezwzględnych (rozpływ w cm) na wartości względne przyjęto rozpływ próbki zerowej jako 1 oraz wartość rozpływu rów ną 10 cm jako 0 (średnica próbki). Względne plastyczności zapraw w funkcji ilości dodanych włókien przedstawiają się następująco:

•    dla 6 mm:    p = e-V/1.5,

•    dla 12 mm:    p = e-V.

Alma Mater

J.Jasiczak, P.Mikołajczak- Technologia betonu modyfikowanego domieszkami i dodatkami