3547344137

źródło: www.nanonet.pl/

Rys.7. Fullereny

Nanokompozyty polimerowe otrzymuje się wykorzystując głównie [8]:

1.    Metodę polimeryzacji in situ.

2.    Metodę rozpuszczalnikową.

3.    Metodę polegającą na mieszaniu nanonapełniacza z uplastycznionym polimerem.

Spośród ww. nanonapełniaczy podstawowymi produktami stosowanymi do ograniczenia palności tworzyw sztucznych są krzemiany wielowarstwowe. Decydują o tym przede wszystkim względy ekonomiczne. Nanokompozyty polimerowe w przeciwieństwie do tradycyjnych środków ogniochronnych wymagają relatywnie niskiego napełnienia, przy zachowaniu dobrych właściwości użytkowych i przetwórczych. Mechanizm oddziaływania nanonapełniaczy nieorganicznych związany jest przede wszystkim z wytworzeniem trwałej i stabilnej struktury węgla porowatego, która w początkowej fazie spalania chroni materiał przed intensywnym rozkładem termicznym. Ponadto powstała struktura stanowi fizyczną barierę ograniczającą przepuszczalność z jednej strony tlenu zawartego w powietrzu oraz strumienia ciepła do termicznie nierozłożonego materiału. Z drugiej strony utrudnia gazyfikację produktów rozkładu termicznego. W rezultacie szybkość wydzielania ciepła dla badanych tworzyw sztucznych, np.: PMMA z dodatkiem krzemionki (SiC>2) ulega redukcji o ok. 50 % [6].

Oprócz zalet z zakresu bezpieczeństwa pożarowego dowiedziono, że nanokompozyty polimerowe w porównaniu z niemodyfikowanymi charakteryzują się [ 1]:

•    lepszymi właściwościami mechanicznymi,

•    lepszymi właściwościami optycznymi,

•    lepszą przewodnością jonową