3623317147

18

wewnętrzną powierzchnię każdej komórki 40. W przypadku zębów, które nie wymagają przemieszczenia, odpowiadające im dane cyfrowe DSM w oryginalnym zestawie DS1 będą zasadniczo takie same jak końcowy zestaw danych cyfrowych DS2, a zestaw danych DSM uzyskuje się w etapie 340.

5    [0054] W etapie 350, zestawy danych DSC dla każdej komórki 40 i zestawy

danych DSM dla zębów, które nie wymagają przemieszczenia (w przypadku, gdy takie zęby znajdują się w łuku) łączy się w celu uzyskania zestawu danych DSCC, który obejmuje wewnętrzną geometrię miseczki 30, etap 360.

[0055] Geometria zewnątrznej powierzchni każdej komórki 40 ogólnie nie ma 10 szczególnego znaczenia, innego niż to, że powinna być gładka i minimalnie ingerować w jamę ustną. Zwykle, komórka 40 ma w przybliżeniu jednorodną grubość. Zatem, zewnętrzny kształt miseczki 30 można obliczać poprzez przykładowo wypieranie na zewnątrz powierzchni określonej przez DSCC o żądaną grubość.

15    |0056] Możliwe jest również zapewnienie umiejscowienia środków

dostarczających siłę, takich jak przykładowo sprężyna 52 lub środki nadmuchiwane 152, w każdej komórce 40 z użyciem uzyskanych do tego czasu zestawów danych. W tym celu, można opracować odpowiedni program, który wyznacza kierunek i punkt przyłożenia siły w odniesieniu do zęba 100, w ten 20 sposób, iż zapewni ona żądane przemieszczenie do pozycji 100'. Można przypuszczać, iż kierunek siły, dostarczanej przez środki dostarczające siłę, będzie stały. Alternatywnie, kierunek tej siły może ulegać przemieszczeniu w miarę jak środki dostarczające siłę takie jak sprężyna ulegają wydłużeniu lub środki nadmuchiwane ulegają wypełnieniu w komórce 40, i może być ona kompensowana 25 poprzez użycie odpowiednich narzędzi matematycznych lub liczbowych. W zależności od rodzaju użytej sprężyny lub środków nadmuchiwanych, program może określać punkt zakotwiczenia 51 sprężyny w komórce 40.

|0057] Zatem, odnosząc się do Fig 1, aktualną pozycję zęba 100 na początku mierzy się i określa się żądaną pozycję 100' dla każdego zęba. Odnosząc się do 30 Fig. 4, dla każdego zęba 100, który wymaga przesunięcia opracowuje się pojedynczą komórkę 40. Dla zębów 290, które nie wymagają przesunięcia, komórka 295 może być zaprojektowana w ten sposób, iż ma ona górny koniec i dolny koniec odpowiadające powierzchniom czołowym policzkowej/wargowej i językowej zęba, a zatem bez części wyrównującej.