13
1. 7. Diagnostyka
Zdecydowana większość tętniaków wykrywana jest przypadkowo podczas badania pacjenta w innym kierunku (36).
Badanie fizykalne
W przypadku osób szczupłych lub tętniaka o dużym rozmiarze możliwe jest jego wymacanie podczas oburęczncgo badania brzucha. Wyczuwa się wówczas tętniący guz w nadbrzuszu lub poszerzone tętnienie w tej lokalizacji. Możliwe jest też dostrzeżenie unoszenia powłok zgodnego z tętnem. W przypadku tętniaka pękniętego wspomniane objawy będą nasilone. Dodatkowo będzie towarzyszyła im tkliwość lub klasyczne objawy wynikające z podrażnienia otrzewnej ściennej przez wynaczynioną krew. Powłoki są wtedy uniesione i napięte. Dodatkowo łatwe do zaobserwowania będą objawy wstrząsu krwotocznego - bladość, wilgotna i zimna skóra, tachykardia i hipotensja oraz ciężki stan ogólny pacjenta.
Ultrasonografia
Badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej jest najprostszym, najłatwiej dostępnym i najtańszym badaniem przesiewowym (48). Poza stwierdzeniem obecności tętniaka daje możliwość wykonania jego pomiarów, określenia lokalizacji względem innych narządów i stwierdzenia nacieku zapalnego. W przypadku zastosowania tej metody rozszerzonej o znakowanie kolorem przepływu krwi możliwe jest w niektórych przypadkach wysunięcie podejrzenia wynaczynicnia krwi, a czasem także przybliżone wskazanie miejsca ewentualnego pęknięcia. Wadą tej metody jest konieczność przygotowania pacjenta (szczególnie odgazowanie), mała dokładność w przypadku pacjentów otyłych i wymagane doświadczenie badającego. Staje się to szczególnie ważne w przypadku badań kontrolnych, określających wzrost tętniaka, które powinny być wykonywane stale przez jedną osobę.