3624816695

39

Poza badaniami podstawowymi wszyscy pacjenci przed planowaną operacją mieli wykonywane badanie ultrasonograficznc lub tomograficzne w celu potwierdzenia obecności i wymiarów tętniaka. Diagnostykę obrazową rozszerzano o badanie dopplerowskie tętnic szyjnych, aby wykluczyć ich krytyczne zwężenie. W kilku przypadkach stwierdzono istotne hemodynamicznie zmiany w zakresie tych naczyń i pacjentów zakwalifikowano do endarterectomii tętnic szyjnych w celu prewencji udaru podczas przyszłej procedury angiochirurgicznej. Wszyscy pacjenci byli konsultowani przez kardiologa, który oceniał ryzyko operacyjne. Część pacjentów zakwalifikowanych do operacji planowej musiała być poddana wcześniej rozszerzonej diagnostyce kardiologicznej (echokardiografia, próba dobutaminowa, koronarografia) i ewentualnemu leczeniu. Wynik oceny internistycznej w dużym stopniu decydował o kwalifikacji do typu zabiegu. Pacjenci o podwyższonym ryzyku operacyjnym byli wstępnie kwalifikowani do procedury wewnątrznaczyniowej i wchodzili na dodatkowy tor diagnostyczny. Obligatoryjnie wykonywano u nich badanie angio-TK i arteriografię z cewnikiem kalibrowanym, aby precyzyjnie określić wymiary zamawianej protezy i sprawdzić spełnienie kryteriów implantacyjnych. W razie braku możliwości przeprowadzenia operacji wewnątrznaczyniowej decydowano się na operację klasyczną o podwyższonym ryzyku ze wskazań życiowych. Najczęstsze choroby współistniejące u pacjentów z obu grup przedstawia wykres.