8 (1308)

ELEMENTY NEUROLOGII

Poza swą podstawową rolą w badaniach nad padaczką, EEG ma również wartość diagnostyczną dla lokalizacji organicznych zmian w mózgu, takich jak guz, ropień lub zawal mózgu (zob. niżej), lecz ta metoda jest znacznie mniej przydatna do określania natury procesu patologicznego. Należy również pamiętać, że negatywne wyniki badania nie wykluczają istnienia nawet znacznej patologii, ponieważ niekiedy, mimo udowodnionych stanów patologicznych, zapis EEG wygląda normalnie. Im bardziej powierzchniowe jest uszkodzenie, tym bardziej rzetelna jest jego lokalizacja.

Podobnie jak dane uzyskiwane za pomocą innych specjalistycznych technik diagnostycznych, wyniki elektroencefalografii należy analizować w świetle historii choroby pacjenta oraz badania klinicznego.

Stymulacja

Drażnienie tkanki nerwowej prądem elektrycznym jest historycznie wcześniejsze niż techniki rejestrowania aktywności elektrofi-zjologicznej mózgu. Pod wieloma względami te dwie techniki uzupełniają się wzajemnie, a ich wartość wzrosła wraz z postępem technicznym w dziedzinie aparatury elektronicznej.

Współczesne stymulatory elektroniczne umożliwiają badaczom kontrolowanie takich parametrów stymulacji, jak częstość, czas trwania, kształt i natężenie stosowanych impulsów.

Możliwość badania ludzi jest ograniczona tylko do chorych poddawanych operacji neurochirurgicznej w znieczuleniu miejscowym. Zupełnie nieoczekiwanie okazało się, że przy stymulacji obszarów położonych poza pierw-szorzędową korą ruchową i czuciową wywołano bardzo niewiele reakcji pozytywnych. Głównym wyjątkiem były złożone doznania wywołane przy drażnieniu płata skroniowego,