3624816810

75

6. Wnioski

1.    Obserwacja 12-miesięczna wykazała istotne statystycznie różnice we wgajaniu się protez wewnątrznaczyniowych i klasycznych. Większy odczyn na wszczepioną protezę naczyniową obserwuje się w przypadku leczenia klasycznego co należy wiązać z urazem tkankowym towarzyszącym tak rozległej operacji naczyniowej i rodzajem użytej protezy (dakron uszczelniany kolagenem). Proteza naczyniowa uszczelniana obcym białkiem wywołuje większą migrację leukocytów.

2.    Badanie scyntygraficzne z użyciem leukocytów znakowanych Technetem 99m jest przydatną metodą do oceny postępu wgajania się protez wewnątrznaczyniowych w układ tętniczy. W celu monitorowania dynamiki procesu wgajania się protezy naczyniowej konieczna jest jednak seria badań w kilku punktach czasowych. Wymagana jest także znajomości anatomii układu naczyniowego i otaczających go struktur celem wyeliminowania ewentualnych błędnych odczytów.

3.    Powikłania pooperacyjne charakterystyczne dla danego typu zabiegów angiochirurgicznych występowały istotnie statystycznie częściej w przypadku zastosowania metody wewnątrznaczyniowej. Były to najczęściej różnego rodzaju przecieki w okolicach zespoleń protezy z naczyniem.

4.    Większy komfort życia po leczeniu operacyjnym tętniaków aorty brzusznej dotyczy chorych, u których zastosowano operację klasyczną. Związane jest to z większym obciążeniem chorobowym i bardziej zaawansowanym wiekiem pacjentów leczonych wewnątrznaczyniowo, co rzutuje na ich subiektywne odczucia.