365605612

przeciwna była dewaluacji swojej waluty. W latach 60. uzyskała ona od MFW ogromne środki na cele stabilizacji walutowej: w 1961 roku 1,5 mld USD, w 1964 roku 1 mld USD, w 1965 roku 1,4 mld USD. Pomoc udzielona Wielkiej Brytanii przez MFW w roku 1961 była największą w historii akcją kredytową Funduszu, jeżeli wziąć pod uwagę relację wielkości pomocy do wartości importu światowego. Mimo tak ogromnej pomocy Wielka Brytania zmuszona była do dewaluacji funta w listopadzie 1967 roku. W celu stabilizacji nowego kursu kraj ten otrzymał od MFW pomoc w wysokości 1,4 mld USD w roku 1968 oraz 1 mld USD w latach 1969-70³⁹.

Lata 1961-1970 - ewolucja sytuacji politycznej i ekonomicznej świata oraz naciski dotyczące zmian polityki stałych kursów walutowych ustanowionych w Bretton Woods przyczyniły się do przyjęcia pierwszej poprawki modyfikującej założenia i rozwiązania systemowe. Inicjatywa w tej sprawie zgłoszona została w lipcu 1966 r. przez ministrów i gubernatorów Grupy Dziesięciu (najwyżej wówczas rozwiniętych państw) i uwzględniła potrzebę uzupełnienia istniejących typów rezerw poprzez stworzenie dodatkowych środków. 29 września 1967 r. Rada Gubernatorów zaaprobowała plan stworzenia SDR. 28 lipca 1969 r. pierwsza poprawka weszła w życie. W jej ramach ustanowiono nowe udogodnienia oparte na specjalnych prawach kredytowych (Special Drawing Rights -Specjalne Prawa Ciągnienia) - SDR. Wprowadzono też zmiany w zasadach funkcjonowania Funduszu. W tym okresie zawarto też porozumienia pożyczkowe z największymi państwami dysponującymi rezerwami finansowymi w celu zwiększenia wielkości środków kredytowych w dyspozycji Funduszu⁴⁰.

W latach 60. i na początku lat 70., obok Wielkiej Brytanii, z zasobów Funduszu czerpały również inne kraje. W znakomitej większości były to kraje uprzemysłowione, które dokonywały zakupów w MFW na cele związane z obroną parytetów swoich walut. W latach 1968-70 Francja zakupiła w MFW waluty obce na sumę ponad 1,7 mld USD, Kanada na sumę 390 min USD, RFN 540 min USD, Nowa Zelandia na blisko 100 min USD, Stany Zjednoczone 2,4 mld USD⁴¹.

Pojawiające się fale spekulacji walutowej i związane z nimi wzrastające zapotrzebowanie na środki walutowe pochodzące z Funduszu, skłoniły MFW do poszukiwania nowych, innych niż zasoby własne, źródeł finansowania działalności

³⁹    J. Krakowski, Wymienialność walut. Zasady i praktyka Międzynarodowego Funduszu Walutowego, op. cit., s. 68.

⁴⁰    B. Bemaś, P. Kowalik, A. Pietrzak, B. Ryszawska-Grzeszczak, Finanse międzynarodowe, op. cit., s. 49

¹ J. Krakowski, Wymienialność walut. Zasady i praktyka Międzynarodowego Funduszu Walutowego, op. cit., s. 69.

16