Keynesa zawierała trzecie rozwiązanie - stworzenie pieniądza międzynarodowego o nazwie „bankor" oraz porządku ponadnarodowego akceptowanego przez wszystkie kraje1.
Keynes zaproponował w swoim planie stworzenie Międzynarodowej Unii Clearingowej i Banku Światowego, który zajmowałby się kreacją bankorów. Wszystkie kraje Narodów Zjednoczonych miały być zaproszone do uczestnictwa w Unii. Każdy z krajów miałby określoną kwotę udziałową, dyrekcja Unii miała być mianowana przez rządy państw członkowskich. Bankory miałyby parytet ustalony w stosunku do złota, a relacja między walutami narodowymi a bankorami miała być ustalona wspólną umową. Żadne z państw nie mogłoby jednostronnie zmieniać kursu swojej waluty w stosunku do bankorów bez uzasadnionych przyczyn i bez zgody Dyrekcji Unii. Dyrekcja określić miała stosunek bankorów do złota. Kwoty udziałowe poszczególnych krajów określane byłyby w stosunku do średniej wartości importu i eksportu z możliwością korekt. Kwota udziałowa miałaby określać limit zadłużenia krajów wobec Unii, w ramach którego można byłoby regulować bankorami deficyty bilansu płatniczego. Wykorzystanie połowy kwoty bankorów mogłoby dokonywać się automatycznie, natomiast uruchomienie drugiej połowy byłoby możliwe po wprowadzeniu przez kraj dłużniczy odpowiednich działań mających na celu przywrócenie równowagi bilansu płatniczego. Unia clearingowa miała spowodować zmniejszenie presji na płynność międzynarodową, wpływać na politykę handlową krajów członkowskich, przyczyniać się do kontroli przepływów kapitału, a także być wykorzystana do stworzenia ekonomicznego rządu świata2.
Propozycja Keynesa3:
• z punktu widzenia technicznego - była mechanizmem kompensacji,
• z punktu widzenia finansowania - była procedurą kredytową,
• z punktu widzenia politycznego - była neutralna, gdyż Unia kierowana miała być przez grono fachowców - urzędników międzynarodowych,
• z punktu widzenia równowagi - dawała gwarancję symetrii, gdyż deficyty poszczególnych krajów wobec Unii równały się nadwyżkom.
Pomimo iż koncepcja Keynesa była spójna i nowatorska, została określona jako utopijna i ostatecznie odrzucona. Później idee Keynesa zostały częściowo wprowadzone w
8
E. Chrabonszczewska, Międzynarodowe organizacje finansowe, op. cit. s.50
Ibidem.
Ibidem