3574671631

Nr. 23

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

797

wprost do kanału przemysłowego, zaś obecnie prowizorycz

nie rurami 1,0 m średnicy do budynku sit. do drugiej jego części, niewyzyskanej jeszcze na doprowadzenie wody zimnej, i wraca kanałem do morza. Ponieważ obieg wody jest zamknięty, pompy pracują tylko na różnicę ciśnień między wlotem wody w budynku sit a wylotem również w budynku sit, do czego dochodzą opory tarcia na całej drodze aż do morza. Dla uniknięcia przerwania słupa wody i utworzenia się lewarowego ruchu wstecznego w chwili zatrzymania ruchu pomp tłoczących musiano założyć na dolnym końcu rury ssącej opływowy zawór stopowy.

Doświadczenie elektrowni nadmorskich stosujących chłodzenie wodą morską wykazało, iż w kanałach doprowadzających wodę osadzają się mięczaki, które szybko pokrywają ściany kanału coraz grubszą warstwą zmniejszając znacznie pole przekroju dla przepływającej wody. Najprostszym i najbardziej skutecznym środkiem usuwania mięczaków okazało się podgrzewanie kanałów do temperatury około 60" C, przy której mięczaki giną i odpadają ze ścian. W ujęciu należało więc przewidzieć możność nagrzewania kanałów i w tym celu na ślepym końcu bliźniaczych kanałów wykonano połączenie ich otworem dającym się zamykać zasuwą. Po podniesieniu zasuwy łączącej kanały i zamknięciu wylotu do morza można będzie tę samą wodę przepuszczać przez kanały i kondensator powodując stopniowe podniesienie się temperatury wody i kanału do temperatury żądanej.

Z warunku, aby kanał doprowadzający wodę morską pracował pełnym przekrojem nawet podczas najniższych poziomów morza oraz z warunków pracy sit również w czasie niskich poziomów morza wynikła potrzeba założenia dna kanału bliźniaczego na rzędnej — 2,50 m na połączeniu z budynkiem sit, oraz posadzki pod sitami na — 3,10 m. Przy 0,5 m grubości posadzki podeszwa fundamen-

Rys. 16'. Przekroczenie bocznicy kolejowej kanałem wody morskiej. Bicie ścianek szczelnych.

Rys. 17. Przekroczenie bocznicy kolejowej. Wykop.

tu leży na — 3,60 m. Budynek sit, jak również cały kanał bliźniaczy oraz kanał prowizoryczny prowadzący od studni na kanale bliźniaczym do morza, leżą poniżej poziomu morza i cała ta budowla musiała być wykonana przy bardzo łrtlnym obniżeniu zwierciadła wód gruntowych. W tym celu otoczono budowlę ściankami szczelnymi i po za nimi bito studnie rurowe 100 mm średnicy opatrzone filtrem siatkowym. Studnie założone w osiowych odstępach średnio 6-metrowych od siebie były ze sobą złączone lewarem, z którego odpompowywano wodę gruntową. Mimo bardzo miałkiego i silnie przemulonego piasku, jaki się w wykopach fundamentowych znajdował, można było utrzymać wodę gruntową wszędzie poniżej podeszwy fundamentów, nawet w bezpośrednim sąsiedztwie brzegu morskiego. Betonowanie całej budowli odbyło się więc na sucho.

Poważną trudność stanowiło przekroczenie kanałem bliźniaczym bocznicy kolejowej. Gdy poziom nasypu na bocznicy wynosił + 6.0, a poziom podeszwy fundamentu w kanale bliźniaczym — 2.90 m. przy szerokości fundamentu 2,60 m, i gdy ruch na bocznicy musiał być bezwzględnie przez cały czas budowy utrzymany, musiano tę część budowli wykonać bardzo pośpiesznie, a równocześnie niezmiernie starannie. W tym celu zostały przebite przez nasyp kolejowy pale drewniane sięgające poziomu niżej podeszwy fundamentu kanału, na palach nałożone oczepy i wbudowane dźwigary mostowe pod tor kolejowy, następnie pod tym „suchym" mostem wykonano wykop przy równoczesnym silnym jego rozszalowaniu. W wykopie zostały pod mostem wbite ścianki szczelne (rys. 16) i poza nimi studnie rurowe. Po obniżeniu zwierciadła wody został zabetonowany kanał bliźniaczy, następnie wykonany nasyp, przy równoczesnym wyjmowaniu szalowania i wycinaniu pilotów. Na syp był dokładnie ubity i zalewany wodą, w warstwach nieprzekraczających 20 cm grubości. Na nasypie na rzędnej + 0,75 położono dyle 8 cm grube i na nich rurę kanalizacyjną 0,4 m średnicy. Rura ta przechodzi ukośnie do