Rozdział II - Sieci GSM
Poziom Średniozaawansowany (B)
Roaming jest usługą umożliwiającą bezprzewodową komunikację za pomocą np. sieci komórkowych. Jest używany i aktywowany w momencie, gdy abonent znajduje się w innym kraju, czyli poza zasięgiem sieci komórkowej jego stałego operatora (roaming międzynarodowy).
Działanie mechanizmu roamingu może zostać wytłumaczone za pomocą sytuacji wykonania połączenia z zagranicy do swojego kraju. W momencie wykonywania połączenia telefonicznego do swojego kraju w pierwszej kolejności połączenie zarządzane jest przez operatora kraju zagranicznego. Dalej jest ono przekazywane za pomocą usług tranzytu międzynarodowego do kraju, z którym dokonywane jest połączenie. W ostatnim etapie komunikacji operator kraju odbierającego połączenie ustanawia połączenie z jego odbiorcą (Rysunek 7.2.3).
zagraniczny Tranzyt operator kraju operator
operator międzynarodowy docelowego odbiorcy
Rysunek 7.2.3. - Działanie roamingu
Transmisja danych jest istotnym aspektem technologicznym zintegrowanym z sieciami GSM. Początkowo większość użytkowników sieci GSM miała możliwość komunikacji z maksymalna prędkość wynoszącą 9600 b/s. Technologia ta nosiła nazwę CSD (Circuit Switched Data) i wykorzystywała używane do przesyłania głosu stacje bazowe. Zadaniem każdej stacji było nadawanie i odbieranie od kilku do kilkunastu częstotliwości. Transmisja opierała się w ośmiu cyklicznie powtarzających się szczelinach czasowych. Z upływem lat technologia ta została zastąpiona unowocześnioną wersją noszącą nazwę HSCSD (High Speed Circuit Switched Data). Jej cechą charakterystyczną było zwiększenie prędkości przesyłania danych poprzez zwiększenie pasma radiowego. Podczas pracy na jednym kanale radiowym mogło