3702671796

18 STANISŁAW DOBKZYCKI [349|

u w part. praet. act. II. słów, mających temat zakończony na spółgłoskę: pek z piekł, vlok zwlókł, ńós z niósł,    ze£o^mb⁹ w zło

żeniu z słowem /6-m w os. 1 i 2 srng. tego u również nie ma: legem se, vlógem (Sandhi), ze£q^mbem_: ńóześ, (niosłeś).

I w mód se, latoróś, myś\ i i.

ć w zuos, ćekavoś, radon,    puzmy, Sć/, śe£dześo"t,    na-

tói, i t. d.

w (jrraz.

w w 6*cer, tór, 6*09 (ciągnij — ciągń).

t w ńik,

d w trengel.

m w zandar, kat ech'i z, rematys.

14.    £) analogiczne.

ś w    analog, do prząść, trząść, iśpektór anal. do wyrazów,

zaczynających się od w Krz. a w og. n. p. śpital -- c w ćupas zn. szupas, anal. do ciupa. — 7* w preńd£e_: yodend£e, anal. do weńdzie, gdzie w jest pierw. — r w prypatruję śe, upatruje, prypatrooać śe. na wzór patrzę. — efó w bryd£ki na wzór brzydzić się, na podorę"d£u.

I w legry zn. jegry, na wzór lager i Zeied.

c w \3acu?/ (łatwy), na wzór łacny \ — dz w skardzyć, naskar-dzou., na wzór form jak skardze, nodze, wadze.

Kilka wyrazów zakończonych na które brzmi 5, przeniosły to 5 do dalszych przypadków: r/as,    óes, ćesw, rematys, rematysu, odwro

tnie: lamus, w dalszych przypadkach larnuza, na lamuzak.

7i w veznę, na wzór padnę.

d w jedneraw na wzór jeden, w podzrolić i nadgroda na wzór pod i /md

r w t,renkovać na wzór żrę, ber (imperat. praes. bierz) na wzór biere_} og. poi. biorę. Przyrostek raz- występuje w formie    sądzę,

że tu jest analogia do prefiksu o, a z poczuwa się jako drugi prefiks, złączony ściśle z wyrazem; przed o zaś rozwija się głos u.

q w mgleć, zemgldu, zemgleno go, na wzór mgła.

111. Akcent.

15.    Akcent, jak w ogóle w języku polskim, spoczywa na zgłosce drugiej od końca, także i w tych przyswojonych na —ija, —yja, które w jęz. og. mają akcent na trzeciej. Jednak jest kilka przykładów, że akcent dawniej musiał byó na trzeciej od końca, i z tego powodu wyraz uległ pewnej zmianie: skdlcyć śe ze skalicy6 śe, chanpa z chałupa, dopro z dopero (w prędkicm mówieniu), d£e\\cha z d£dvu-