3702671829

28 STANISŁAW DOBKZYOKl.

Z połączenia wyrazów gace/c i ńetoper powstaje gacoper. Inne wyrazy obce ulegają zmianom mniejszym, nie tak radykalnym: n. p. na-tareus notaryusz, rańehja ewangelia, destament testament, jandwenta adwent, krandrac kwadrans, despet despekt itp.

Morfologia.

1. Deklinacya.

24. Rzeczownik.

Singularis.

gen et. W tematach męskich na—o, —jo i —u wiele rzeczowników ma pierwotną końcówkę a: n. p. buka, grycha, dvora_? papera, łasa, de^mba, gnoja, gaja (ale do raju), dysca, bola, kąlcola, vona.

Rzeczowniki żeńskie na ja mają wyłącznie końcówkę e: duse, syje, stacyje, stancyje, leli je, komuńije, parcele,    ńedźele, wu-fe, — m.

— pirńice, paeńice, ulice, kazalnice, uźdźeńice, górnice, klinice, granice,

— m. zrdjce, — matuśe, kacuśe, ćeliśe, kuźnie, luśfie, studnie, bańe, pane, kesenie, gospodynie,    Analogicznie do tych form jest /ose, bursę.

Rzeczownik krev ma pierwotną formę 7crve.

dat. Rzeczowniki męskie na —o, —jo i —w mają końcówkę w w połączeniu z przyimkiem pa — /ca: pu kosdonu, pu glińiku, Majcherku, pa gaju, pa Soweńcu, pa domu, ale słychać także: pu końcowi.

accus. Rzeczowniki żeńskie na —ja, które w nomin. mają a (z jakiegokolwiek powodu, czy to drogą fonetyczną, ze ściągnięcia —ijo czy wskutek analogii) mają końcówkę o: \ecerą, kuzńą, rolą, węzo, paso, kapelo, raso, trójco, zakrystyjo, vilijo, lelijo, rdzo — także pa/ię , gospody no.

1 o c a t. W loc. słychać formy: r kapeluśe, po nukdse, v Paryże. Pochodzą one stąd, że wyrazy te skutkiem mazurowania poczuwa się jako temata z końcową spółgłoską niepalatalną (s, z). Jest nawet forma zóozs obok zbozu. Rzecz. dW ma formę: ^pry cforae obok domu.

Pluralis.

nomin. Temata męskie na —o: prpcA i dzdćZ zachowały pierwotna końcówkę z, ale tylko w stałych wyrażeniach: ćp ds grysi nadali! albo: dzadzi mi naprati tyła roboty! Końcówkę a spotykamy w wyrazach: tafce umysoa ( = myśli, zamiary), gronta, rekspensa (wydatki^, paw-dwenta (adwent). Końcówka e w uairwss.

gen et. Wyraz c«s zachował pierwotną formę genet. (cast) ale tylko w stałem przysłowiowem wyrażeniu rdz ksZa cds (od czasu do czasu, raz na pewien czas).