3848093874

zależność określającą zależność napięcia od natężenia prądu w kolejnych fazach jarzenia się łuku przedstawiono na rys. 4.

Rys. 4. Charakterystyka styczna łuku:

Z - punkt zajarzenia łuku; U - napięcie zajarzenia; l_z - natężenie zajarzenia;

KX - linia stałego napięcia.

Po okresie zwarcia elektrody, gdy rozżarzony jej koniec zostanie oderwany od przedmiotu (punkt Z), napięcie jest duże, zaś natężenie łuku niewielkie. Gdy łuk się zajarza, napięcie gwałtownie spada, zaś natężenie prądu wzrasta (odcinek ZK). Spowodowane jest to znacznym wzrostem temperatury, a tym samym zwiększeniem stopnia jonizacji przestrzeni międzyelektrodowej. Po przekroczeniu wartości lk napięcie utrzymuje się na stałym poziomie U₀, niezależnie od wahań natężenia prądu i wynosi około 254-30 V.

Do własności łuku elektrycznego należą jego ugięcie i elastyczność, ugięcie łuku elektrycznego występuje przy spawaniu prądem stałym. Przyczyną tego zjawiska jest nierównomierny rozkład sił pola magnetycznego wokół łuku, który ugina się w kierunku rozrzedzenia sił pola magnetycznego(rys. 5). Przy prądzie stałym wielkość ugięcia wzrasta ze wzrostem natężenia prądu. Przy spawaniu prądem przemiennym ugięcie łuku jest niewielkie, ponieważ przemienne pole magnetyczne wytwarza przemienne prądy wirowe, które przeciwdziałają ugięcie łuku. Łuk elektryczny oprócz ugięcie posiada jeszcze tzw. elastyczność. Jest to zdolność wydłużania się łuku bez gaśnięcia. Elastyczność łuku zależy od napięcia biegu jałowego, natężenia prądu spawania, rodzaju otuliny oraz przewodności cieplnej i elektrycznej spawanego materiału.

Rys. 5. Ugięcie łuku pod wpływem pola magnetycznego.

3