3
• Związki pomiędzy wychowaniem a kulturą: pedagogika kultury; edukacja kulturalna; wychowanie estetyczne; rola kultury w kształtowaniu tożsamości jednostkowej i zbiorowej
• Tradycja, współczesność i perspektywy rozwoju działalności kulturalnej
• Podstawy prawne i ekonomiczne działalności kulturalnej
• Działalność kulturalna w polityce społecznej. Polityka kulturalna państwa, regionu, gminy. Działalność kulturalna w strategii rozwoju.
• Działalność kulturalna wobec problemów kultury współczesnej: jedność i różnorodność kultury /subkultury, kultury alternatywne/; globalność i lokalność; kultura elitarna i popularna,
• Wybrane stanowiska teoretyczne i modele praktyczne działalności kulturalnej. Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej.
Dyscypliny nauki stanowiące teoretyczne podstawy działalności kulturalnej.
Pedagogika, socjologia, kulturoznawstwo, praca socjalna, teoria organizacji; teorie, na których zbudowane są konkretne modele działalności kulturalnej: działalność kulturalno-oświatowa; upowszechnianie kultury; animacja kultury; animacja społeczno-kulturowa
Działalność kulturalna nie wytworzyła autonomicznej teorii obejmującej całość tej praktyki, korzysta z teorii kilku dyscyplin naukowych. Teoretyczne podstawy DK nawiązują do interdyscyplinarnej wiedzy, szczególnie z zakresu:
• Dyscyplin pedagogicznych, takich jak andragogika, oświata dorosłych, teoria wychowania, pedagogika społeczna, z których wywiedziono teoretyczne i metodyczne podstawy DK;
• Wiedza o człowieku i społeczeństwie- filozofia /aksjologia/,psychologia, socjologia,
teoria kultury, teoria sztuki, wiedza z różnych dyscyplinach sztuki: pomocna przy diagnozowaniu społeczno-kulturowej rzeczywistości, formułowaniu celów, doborze treści, opisie uwarunkowań, zakreślaniu możliwości i granic interwencji oraz technik ich wdrażania; objaśniająca złożoną sytuację podmiotów zaangażowanych w DK.
• Wiedza z zakresu prakseologii, organizacji, ekonomiki, zarządzania, polityki
społecznej, a także marketingu, reklamy i innych instrumentów DK w sytuacji rynkowej, pozwalająca na funkcjonowanie instytucji kultury, działania organizatorów w systemie organizacyjno-prawnym państwa, samorządu lokalnego, stosunków międzynarodowych.
• Można wyodrębnić podstawy teoretyczne, które odnoszą się bezpośrednio do DK, będą to między innymi teorie: uczestnictwa w kulturze; upowszechniania kultury