moczu, próbki krwi, płynu mózgowo-rdzeniowego, gardła i wykrywany w procesie interferencji z wirusem ECHO w hodowli komórek nerki małpy afrykańskiej.
Przypadek
32. kobieta w 11. tygodniu pierwszej ciąży nie była wcześniej szczepiona przeciwko różyczce ani nie zgłaszała występowania objawów klinicznych wskazujących na zakażenie tym wirusem. W trakcie wizyty lekarskiej zgłosiła możliwość kontaktu z dzieckiem zakażonym wirusem różyczki w miejscowym ośrodku pomocy medycznej dla uchodźców, z którym współpracuje. Wyniki przeprowadzonych badań serologicznych były następujące: IgG 10 IU/ml - miano średnio +
IgM - miano słabo +
Niskie miano przeciwciał w klasie IgG i graniczny poziom IgM wskazywały na możliwość infekcji pierwotnej. Aby to potwierdzić, należało obligatoryjnie powtórzyć badanie przeciwciał. Po 14 dniach pobrano dodatkową próbkę krwi i uzyskano wyniki:
IgG 55 IU/ml IgM słabo +
*Awidność IgG 25% (niska)
Nie stwierdzono przeciwciał przeciwko antygenowi strukturalnemu E2 (białko otoczki) Wykrycie tych przeciwciał ma znaczenie w wykluczeniu ostrej fazy zakażenia.
*Awidność - miara funkcjonalnego wiązania przeciwciał, pomaga zróżnicować zakażenie pierwotne od nie-pierwotnego (reinfekcja).
Interpretacja: Pierwotne zakażenie wirusem różyczki w pierwszym trymestrze ciąży albo w okresie okołokoncepcyjnym, co wskazuje na wysokie ryzyko zakażenia płodu.
1. Jakie są objawy syndromu różyczki wrodzonej?
2. Na czym polega eradykacja zespołu różyczki wrodzonej?