4189283755

przyjacielu? Ciekawy jestem jak on będzie wyglądał? - kontynuował Czerwony.

-    Fantastyczny pomysł - wykrzyknęli wszyscy razem.

Żółty szybko objął Niebieskiego i razem pomyśleli o nowym koledze. W tej samej chwili, tuż obok nich pojawił się Zielony.

-    Witam. Jestem Zielony - przedstawił się nowy mieszkaniec Kolorkowa.

-    Witamy Cię w naszej kolorowej krainie - przywitały go serdecznie pozostałe kolory.

Od tego czasu w Kolorkowie mieszkało już pięcioro przyjaciół: Żółty, Czerwony, Niebieski i dwa nowe kolory: Pomarańczowy i Zielony. W Kolorkowie zrobiło się jeszcze bardziej wesoło, bo wszyscy żyli ze sobą w wielkiej przyjaźni.

Justyna Giza

„CZTERY MOTYLKI”

Na zielonej pachnącej łące pod lasem fruwały wesoło cztery motylki.

Jeden był biały jak kwiatek rumianku.

Drugi - żółty jak kwiatek dziewanny Trzeci błękitny jak kwiatuszek cykorii.

A czwarty?

Czwarty bbył jeszcze inny. Miał szarobrązowe skrzydełka niby kora topoli rosnącej opd lasem. Dobrze było motylkom na łące. Fruwały z kwiatka na kwiatek i spijały słodki, wonny sok.

Wtem od strony lasu, łopocząc skrzydłami, nadleciała niby czarna chmura - wrona.

Głodna była. Z daleka dojrzała motylki i wielką miała na nie ochotę. Ale motylki także spostrzegły grożące im niebezpieczeństwo.

Przez chwilę kręciły się bezradnie, trzepotały skrzydełkami - Gdzie by tu się skryć?

A na łące pełno kwiatów...

Przysiadł więc biały motylek na rumianku - ani go widać.

Wtulił się żółty w kwiatuszek dziewanny - jakby jeszcze jeden płatek przyrósł.

Przycupnął błękitny na kwiatuszku cykorii, co nad rowem rosła - i zniknął.

A ten czwarty, szarobrązowy, długo fruwał nad łąką. Przerażony był bardzo, bo wrona była tuż... tuż! Przysiadł więc prędziutko na pniu topoli, przytulił się do szarobrązowej kory i już go nie ma. Przyleciała wrona nad łąkę. Rozgląda się.

Co się stało? Gdzie podziały się cztery motylki? Przecież fruwały tu przed chwilką.

Pokręciła zdumiona głową, zakrakała ze złości i, jak niepyszna, odleciała do lasu.

Motylki zerwały się po chwili z gościnnych kwiatków i znów beztrosko fruwały nad pachnącą łąką. Ach, ale wrona? Była bardzo zdziwiona.

A minę miała taką - OL.

Wiera Bodalska

„TRZY FARBY PIOTRUSIA”

Było ich trzy: czerwona, niebieska i żółta. Każda leżała w osobnej porcelanowej miseczce. „Farby”! - ucieszył się Piotruś i zaraz zabrał się do malowania obrazka.

Narysował domek i dwa drzewka po obu stronach. Nabrał czerwonej farby na pędzelek i pomalował nią dach domku. Potem opłukał pędzelek w wodzie i umoczył go w farbie niebieskiej. Przesunął nim kilka razy ponad domkiem.