4261638798

3. Technika prac wiertniczych wykonywanych z obiektów pływających

Istotne elementy platformy wiertniczej przedstawia poniższy rysunek. Odwiert wykonuje się metodą wiercenia obrotowego (w przeciwieństwie do np. wierceń udarowych). W osi przewodu wiertniczego ustawiona jest wieża wiertnicza (ang. derrick), z której na systemie wielokrążków, przewód wiertniczy opuszczany jest w głąb otworu wiertniczego. Na przewód wiertniczy składają się głowica płuczkowa (ang. swivet), graniatka (ang. kelly), rura wiertnicza (ang. drill pipę) i świder (ang. drill bit). Graniatka jest to grubościenna rura o przekroju 4- lub 6-kątnym przez nią przenoszony jest moment obrotowy ze stołu obrotowego (ang. rotary tale) przez rury wiertnicze do świdra. Prędkość obrotowa świdra jest rzędu 50-100 obr/min. Stosuje się zwykle świdry gryzowe o zębach różnej długości i konfiguracji. W miarę postępu prac wiertniczych do przewodu wiertniczego dodawane są kolejne odcinki rur wiertniczych. Z pokładu platformy przewód wiertniczy zapuszczany jest do otworu przez kolumnę rynnową (ang. conductor, riser).

Wydobycie na pokład platformy zwiercin, czyli fragmentów skał oderwanych przez świder z dna odwiertu, odbywa się dzięki instalacji płuczki wiertniczej (ang. drilling mud). Płuczka wiertnicza, przy pomocy pomp płuczkowych (ang. mudpumps), tłoczona jest z prędkością