4307685229

Rodzaje serwerów DNS, plik strefowy, całkowite i przyrostowe transfery stref, serwery autorytatywne i nieautorytatywne, serwery buforujące.

Można wyróżnić następujące podstawowe typy serwerów DNS:

•    Root server - Przechowuje informacje o wszystkich domenach najwyższego poziomu (TLD) w sieci Internet. Informacja o hostach jest zbierana z tych domen. Zatem na przykład root server nie zna w ogóle lokalnej subdomeny ics.p.lodz.pl, lecz poprzez przeprowadzenie zapytania dla komputera z innej strefy (name server ąuery) root server może stwierdzić miarodajnie o istnieniu danego hosta w tej subdomenie.

•    Master server - Jest "miarodajny” dla całego obszaru bieżącej domeny, oraz prowadzi bazy danych dla całej strefy. Istnieją dwa rodzaje serwerów typu master: primary master server i secondary master server. Może się zdarzyć, że serwer pełni rolę master server jednocześnie dla kilku domen - dla jednych jako primary, dla innych jako secondary master server. Każda domena powinna posiadać przynajmniej dwa serwery master, z których jednym z nich musi być primary master server. Serwery zapasowe mogą pracować jako serwery z kopią zapasową, w razie gdyby serwer główny był przeładowany, uszkodzony bądź w trakcie konserwacji.

•    Caching server - Serwer buforujący. Wszystkie serwery master prowadzą spamiętywanie (cache) informacji które otrzymują, co skutkuje poprawą wydajności i szybkości obsługi. Dzieje się tak aż do zdezaktualizowania danych. Wygasanie określone jest w polu TTL, które jest zawsze dołączane do danych dostarczanych serwerowi. Ono właśnie określa czas w jakim informacje tracą aktualność. Serwery buforujące nie maja pełnomocnictw dla żadnej strefy, a w związku z tym nie zarządzają żadnymi bazami danych. Mogą natomiast odpowiadać poprzez wysyłanie zapytań do innych serwerów posiadających takie pełnomocnictwa, a dane z zapytać przechowywać na później (aż do wyczerpania ich daty ważności).

•    Fowrarding server - serwerem przekierowaó może być każdy serwer w Internecie. Może nim być również serwer master lub serwer buforujący. Głównym zadaniem forwarderów jest przeprowadzanie rekursywnych zapytań, które nie mogły zostać rozwiązane lokalnie. Serwer przekierowań ma pełny dostęp do Internetu, przez co jest w stanie otrzymać każdą informację (nieosiągalna w lokalnych serwerach buforujących) od root serwerów. Ponieważ serwery przekierowań otrzymują wiele zgłoszeń od serwerów slave, wskazane jest u nich posiadanie większego bufora lokalnego niż mają serwery slave. Dzięki takiemu rozwiązaniu wszystkie hosty w domenie korzystają ze wspólnego, większego bufora, co powoduje redukcję całkowitej liczby zgłoszeń i przesyłania ich poza Internet, do root serverów. Pozwala to zmniejszyć stan obciążenia sieci oraz komputerów.

•    Slave server - Z uwagi na brak bezpośredniego dostępu do Internetu, serwer slave nie może bezpośrednio kontaktować się np.z root serverami, aby uzyskać informację niedostępną w lokalnym systemie. Zamiast tego, slave server wysyła zapytania do wszystkich serwerów przekierowań wyszczególnionych w swoim pliku konfiguracyjnym. Wysyłane są one aż do otrzymania informacji, lub wyczerpania listy forwarderów. W miarę jak serwery slave żądają nowych informacji do forwarderów, forwardery mają coraz intensywniej wykorzystany bufor.

System DNS umożliwia podział obszaru nazw domen na strefy, w których są przechowywane informacje o nazwach jednej lub kilku domenach DNS. Dla każdej nazwy domeny DNS zawartej w strefie, strefa staje się autorytatywnym źródłem informacji o tej domenie. Ze względu na

PSK: Grzegorz Graczyk i Paweł Tarasiuk 4/9