431985104

A

„D EM PS E Y”

Sp. z o.o.

POLECA

U S Ł U

w zakresie:

—    ochrona osób i mienia — konwoje, dozory, inkaso

—    ochrona parkingów i osiedli

—    poszukiwania osób, ustalanie miejsca pobytu

—    poszukiwanie i zabezpieczanie dowodów dla postępowań sądowych

—    wywiady środowiskowo

—    pośrednictwo paszportowe

BIURO:

ŁÓflź — ul. Zawiszy Czarnego 8/10 P. 131-133. teł. 57-76-40. 55-55-00 w. 128 (w godz. 10—15)

Tomaszów Mazowiecki teł. 36-054

INFORMACJA:

Łódź — teł. 51-84-57 (czynny całą dobę)

ość często mają miejsce rzeczy oso-B bliwe i śmieszne,

W w które niemal nic można uwierzyć. Chcę teraz opowiedzieć o takim zdarzeniu. To nie będzie ułuda; sprawy rzeczy-■wiście wyglądały tak, a nie Inaczej. Możecie mi spokojnie zaufać, gdyż byłem świadkiem i widziałem na własne oczy I słyszałem na własne uszy.

Pewna dziewica założyła piękny ogród zielny. Kochała y»o ponad wszystko, chroniła i pielęgnowała od rana do nocy bacząc pilnie, aby się doń nie wdarł żaden szkodnik. Hodowanie wielu przypraw i ziół sprawiało jej wielką radość. Posadziła w ogrodzie dziewica także krzak róży. tak wysoki, gęsty l wybujały, że w jego cieniu mogło się skryć przed promieniami słońca dwunastu rycerzy. Wysokością przewyższał mężczyznę 1 spinała go obręcz. Właśnie pod tym krzakiem róży rosły najcenniejsze zioła i soczysta trawa posadzone i wysiane z taką ochotą przez dziewicę, 3by cieszyły wzrok. Z drogocennych ziół i róż sporządzała ponadto rozmaite esencje którymi podtrzymywała swą urodę. Co dzień rano jeszcze przed wschodem słońca miła ślicznotka szła nagusieńka ze swej sypialni do zielonego ogródka ł skraplała się pod krzewem różaną esencją.

Pewnego razu wśliznąłem się potajemnie, aby skraść parę róż. Niestety, bez powodzenia, bo kiedy wyjrzałem przez szczelinę w gałęziach, odkryłem, że ktoś jest w ogrodzie. Chętnie opowiem, com widział ł słyszał w ogródku zielnym, jeśli mila- młoda panna nie będzie mieć nic przeciwko temu. Było to rzeczywiście godne uwagi! Czy mam opowiadać? Czy raczej wolicie, abym milczał? Skoro życzycie sobie, żebym powściągnął język, życzenie wasze jest dla mnie rozkazom. ponieważ trzeba bezwzględnie słuchać przykazań szlachetnych niewiast. Wasze przyzwolenie byłoby dla mnie naprawdę bardzo miłe; bardzo bym nie chciał narazić się na podejrzenie, że zbytnio blaguję podając do wiadomości w gruncie rzeczy li tylko błahostki. Wierzcie mi, opowiedziałbym wam to nader chętnie, ponieważ rubaszne a u-

clesznc przygody trzeba po prostu zanieść pośród ludzi.

Najpierw jeszcze to:    pow

szechnie przecież wiadomo, że pewne zioła mają czarodziejskie właściwości. Istnieją takie, które niememu przywracają dar mowy, skoro je wsunie między wargi. Ten osobliwy skutek poznała także dziewica udając się, jak zwykle, że swej sypialni do ogródka zielnego, aby skropić się różaną esencją. Przysiadła pod krzakiem i wtedy, dzięki cudownemu działaniu pewnego zioła, jej srem zaczął nagle mówić:

Staroniemiecki Dekameron.

Krzak róży

Chociaż nade wszystko dbacie o swe ciało, ja wszakże jestem haniebnie opuszczony! Wcale się o mnie nie troszczycie, nie robicie dla mnie nic dobrego".

Panna spojrzała zdziwiona w dół i rzekła do zachowującej się bezczelnie wiadomej rzeczy: „Przecież nigdy dotąd nic słyszałam twego głosu. Jak to się stało, żc nagle potrafisz mówić?"**.

„Tego daru użyczyło mi zioło, które wcisnęło się między me wargi", odparł srom, „oby wreszcie powiedzieć wszystko, co mnie oburza. Szkoda, że chociaż uprawiacie prawdziwy kult własnego ciała, mnie nie przynosi to najmniejszej korzyści. W rzeczywistości bowiem wszyscy kręcą się wokół was tylko ze względu na mnie. Gdybyście mnie nie posiadały, długo byście sobie mogły czekać na wielbicieli".

„Cóż to za bzdurar powiedziała szyderczo panna. „Mam uważać, żc jestem uwielbiana tylko ze względu na ciebie? Przecież każdy mężczyzna zapewnia, że stanowię prawdziwą rozkosz dla oczu i ze względu na moją piękność chętnie odda mi serce i myśli. A ty roisz sobie, jakoby działo się tak tylko i wyłącznie z twojego powodu! Gdyby cię ktoś ujrzał, brzydzono by się tobą, jestem o tym przekonana.-Jesteś przecież ledwie brązową, rozczochraną istotą, która tam to dole uczepiła się mojego

ciała. Chyba umarłabym ze wstydu, gdyby cię ktoś na mnie zobaczył. Czymże ty w końcu jesteś, aby się do mnie umizgano z twojego powodu?".

Wierzcie sobie l.ub nie. łecz wstydliwa rzecz złożyła z oburzenia kędzierzawe włosy i rzekła do swojej pani: ,.Zaiste, to wy przyciągacie spojrzenia mężczyzn, gdyż naprawdę wielka z nas piękność. Ale i ja mogę się pokazać mimo brązowej barwy, zupełnie nieźle do mnie pasuje. Ostatecznie każdy ma niepowtarzalny wygląd I jeśli jest odpot 'iednt, nie należy go lekceważyć! Z natury mam brązową barwę i kędziory. mam swoje miejsce na podbrzuszu i noszę wysktepio-r.y, okazały wzgórek. Tak mnie to końcu stioorzono. Natomiast wy posiadacie poioabną, szlachetną posturę, wasza skóra jest jasna, o różowo żywym odcieniu. Pomyślcie wszakże, gdy toas wychwalają, to w gruncie rzeczy jeno z mego powodu. Uważacie, że mają was za godną pożądania ze względu na waszą urodę? Długo musiałybyście czekać, aby ioas ktoś ubóstwiał i pragnął z tej przyczyny. Uroda nic nie da nawet najpiękniejszej niewieście, jeśli nic ma niczego między udami. Wszakże wy myślicie jeno o tym, aby mnie skryć przed każdym spojrzeniem i osłaniacie mnie wszelakim poślednim, niepokażnym płótnem. A przecież wielu wielbicieli kręci się przy ioas jeno ze względu na mnie! 1 cóż mam z tego? Ani razu nie zaszczycicie mnie choć małą klamrą jako ozdobą!".

Panna jx>patrzyla w dół i rzekła otwarcie do wiadomej rzeczy: „A fe! Dość tego zrzędzenia! Tylko tego brakowało, abym tam, u> dole, stroić cię miała w moje ozdoby. Wynoś się, ty diabelski pomiocie, niecny czarny potworze, okropny jak każde morskie straszydło. Jakże jesteś wstrętny! Przestań mnie wreszcie złościć, gdyż wcale ciebie nie potrzebuję. To ty zdany jesteś na mnie. Przez swą kłótliwość zupełnie utraciłeś mą przyjaźń, obrzydliwe, wstętne, szkaradne sttoo-rżenie. Pożałujesz tego! Zaraz się przekonamy, czy mężczyźni wolą bardziej ciebie czy mwief*.

Dziewica i srom rozstały się wśród łez. Kiedy wstydliwa rzecz została sama, ukryła się na zielonej łące, podczas gdy powabna piękność szukała towarzystwa.

O jej względy od dawna zabiegał pewien student, który gwałtownie pragnął jej miłości. Dziewica postanowiła go wysłuchać, aby się przekonać, o co mu właściwie chodziło: o jej młodo rozkwitłą urodę czy też o tamtą odrażającą rzecz. Skoro jednak student odkrył, że dziewica nic nie ma między udami, przeklął swoje długie, bezowocne zabiegi, nie robiąc bynajmniej tajemnicy ze swego błędu. Stało się zatem wiadome wszystkim, że pannie

brak między nogami ważne) części jej kobiecości. Wytykano ją palcami, wołając: „Patrzcie no. tam idzie ta bez sromu". Gdy spotykała mężczyzn, spoglądali w bok zachowując się tak, jakby panna była powietrzem. Ponieważ wszędzie odnoszono się do niej z obraż-liwą [łogardą, całkiem się załamała i w straszliwej rozpaczy pragnęła śmierci.

Musicie się jednak dowiedzieć, co tymczasem spotkało srom. Gdzie tylko się pokazał, brano go za ropuchę i żle się z nim obchodzono. Ilekroć próbował ściągnąć na siebie wzrok mężczyzn licząc na życzliwe przyjęcie, spotykał go zawód, gdyż dostawał tęgiego kopniaka. Wtedy, pełen zwątpienia, rzeki sobie wreszcie: „Cóż za nieszczęście! Jak mogłem być tak głupi, że rozłączyłem się :e swoją panią. Przy r.icj powodziło, mi się przecież daleko lepiej niż teraz. Miała rację. Ucz niej to całym śn iecie ic;budzcrm zgrozę. Muszę się postarać, aby znowu żyć z nią w zgodzie".

Także panna cierpiała — jaię powiadają — pogardę mężczyzn i uznała: jr.kżc bym jednak była szczęśliwa mając snów tę rzecz!

Licząc na przypadek poszła wreszcie tam, gdzie się rozłączyły. I rzeczywiście, po łące przypełzła już także jej rzecz. Jakże serdeczne było ich powitanie! Ujrzawszy się ponownie, obie były nader szczęśliwe: użalały się wzajemnie na swe cierpienia i obrażliwą pogardę mężczyzn. Krótko rnó-wiąc: piękność znów wreszcie miała tę rzecz.

Wtedy też kazała mi do siebie przyjść i powiedziała:

„Daj mi radę, gdyż mam już dosyć niepowodzeń. Moja wstydliwa rzecz odeszła ode mnie. Teraz mam ją wreszcie znowu, co jednak zrobić, aby się o tym zwiedzieli wszyscy mężczyźni. A poza tym poradź mi, co uczynić, żeby już się ode mnie nie odłączyła. Jesteś przecież mądrym i doświadczonym mężczyzną".

Poleciłem więc piękności, aby kazała tę rzecz mocno przygwoździć do swego brzucha, a gdy mnie poprosiła, czy nie mógłbym się o to postarać, zrobiłem to ku jej zadowoleniu: osadziłem tę rzecz na właściwym miejscu, a potem silnie przebiłem ją gwoździem, aby już nigdy nic mogła zmienić położenia.

Na zakończenie przyjacielska rada dla wszystkich zacnych mężów: kto posiada żonę, którą serdecznie kocha, powinien jej tę rzecz przygwaźdżać mocno do brzucha, aby nie próbowała się oddalić. Który tego nie robi. ten kiepsko dba o swoją miłość.

Utwór nieznanego autora, prawdopodobnie z XV stulecia. Zachował się w rękopisie tzw. Augsburskim % roku 1447. O-pracowany przez W. Spicwoka.

Przełożył;

KONRAD

FREJDLICH

fi

A*