4553982844

508 SPRAWOZDANIA

ammem; Global Memory Net www.memorynet.org), które mogą być przydatne w przybliżaniu dzieciom informacji i wiedzy w tym zakresie. Ajay Pratap Singh z Banaras Hindu University w Varanasi w Indiach (Cultural knowledge portal for schoollibraries: a South Asian experience) przedstawiły południowoazjatyc-kie portale zawierające informacje na temat dziedzictwa kulturowego regionu, które mogą znaleźć zastosowanie w działalności biblioteki szkolnej.

Ekaterina Genieva z Wszechrosyjskiej Państwowej Biblioteki Literatury Obcej w Moskwie, Rosja (School Library - the Territory ofTolerance. Project Other. Others. Otherwise for Children and Multicultural Education) przedstawiła projekt zatytułowany „Inny. Inni. Inaczej’*, przygotowany i urzeczywistniony dzięki inicjatywie Ludmiły Ulickiej, znanej rosyjskiej pisarki dla dzieci. W 2006 r. Instytut Tolerancji we współpracy z Wszechrosyjską Państwową Biblioteką Literatury Obcej im. M. Rudomino wskazał 4 książki o tradycjach i zwyczajach różnych narodów, które zostały wydane przez wydawnictwa Rudomino i Emsko. Wybrano tematy interesujące dzieci: narodowe ubiory i jedzenie, tradycje życia rodzinnego, mitologia kosmogoniczna. Książki są przeznaczone dla dzieci od 10 roku życia i ich rodziców. Projekt jest próbą poszerzenia dziecięcego horyzontu umysłowego poprzez prezentację różnorodnych obrazów życia narodów świata. Ma promować szacunek i tolerancję wobec tego, co obce, nieznane i trudne do zrozumienia, ma upowszechniać zjawiska kulturowe, pobudzać pozytywne zainteresowanie światem i jego różnorodnością oraz przeciwdziałać utrwalonym negatywnym stereotypom. Zakłada się, że efektem jego realizacji będzie wychowywanie dzieci w duchu tolerancji wobec ludzi innych ras, wierzeń, warstw kul turowych i społecznych przez przedstawienie zwyczajów, sposobów życia i mentalności ludzi należących do innych kultur. Ostatnio dołączono 5 kolejnych książek. W związku z szerokim międzynarodowym oddźwiękiem tego projektu Instytut Tolerancji Biblioteki Literatury Obcej we współpracy z UNESCO zlecił przygotowanie przekładów pierwszych czterech książek na angielski i ich publikację. Książki te zostały rozesłane do bibliotek w Europie jako przykład najlepszych praktyk w promocji idei różnorodności kulturowej, międzykulturowego i religijnego dialogu, tolerancji i zapobieganiu dyskryminacji wśród młodzieży i ich rodziców.

Zwrócono także uwagę na problemy budownictwa bibliotecznego, przeznaczonego dla dzieci i młodzieży. Alistair Black z University of Illinois w Urbana-Champaign, USA oraz Carolynn Rankin z Leeds Metropolitan University w Wielkiej Brytanii (The history of Children ’s Library Design: Continuities and Discontinuities) przestawiły historię budownictwa bibliotecznego dla dzieci (głównie w kontekście brytyjskim) w podziale na 4 okresy: przed I wojną światową, lata międzywojenne, dekady po II wojnie światowej i okres po 1980 r. Referentki zwróciły uwagę na tendencje w architekturze i projektowaniu bibliotecznym w tych okresach i podjęły próbę skorelowania ich z celami, które przypisywane są bibliotekom dla dzieci i młodzieży.

Zaprezentowano także ciekawe rozwiązania architektoniczne w różnych krajach. Nove E. Variant Anna z Airlangga University w Surabaya w Indonezji (Design a space for children in public library Ii developing country: a case study in Indonesia public library) zasygnalizowała problemy projektowania pomieszczeń bibliotecznych w krajach rozwijających się, ilustrując to sytuacją w Indonezji.

Tonę Lunden z Hjprring Library w Danii (The red tread-new central library in Hj0rring, Denmark) przedstawił nową aranżację powiększonego pomieszczenia biblioteki publicznej w Hjprring na północy Danii. Tożsamość tej biblioteki odzwierciedlona jest w czerwonej wstążce, która wije się w pokoju jak żyły. Projektanci i bibliotekarze wyobrazili sobie bibliotekę jako teatr -„scenę”, gdzie użytkownicy poznają magię biblioteki i dostają szansę na współdziałanie i wprowadzanie zmiany, oraz „kulisy” przeznaczone dla personelu. Inspiracją dla tej koncepcji był nie tylko teatr, ale także muzea, centra naukowe itp. oraz formy pracy, pośrednictwa i współdziałania stosowane przez te instytucje w relacjach