kiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, a w maju 1991 r. powierzono mu jego kierownictwo. Należy przypomnieć, że był to czas przełomu prawno-ustrojowego naszego państwa, który nie mógł pozostać bez wpływu na prowadzone z mozołem od dwóch stuleci dzieło odnowy „starożytności” Krakowa, angażujące cale polskie społeczeństwo. Na oczach nowego przewodniczącego SKOZK państwo utraciło monopol rewaloryzacji, ale nadal pozostało głównym źródłem jej finansowania. Pełną moc prawną uzyskały tytuły własności, odrzucenie zaś obowiązującej do niedawna urzędowej ideologii państwowej spowodować musiało zmianę relacji do tak bogatych w' podwawelskim grodzie zabytków sakralnych. Z kolei daleko posunięta polaryzacja już zdemokratyzowanych władz państwowych i samorządowych, przy utrzymującej się mozaice poglądów na kształt, rozmiary i kierunki odnowicielskich działań groziła wewnętrznym, samoistnym paraliżem konserwatorskich instytucji. Wspaniałym neutralizatorem tych zagrożeń okazał się prof. Tadeusz Chrzanowski, nie tylko z racji znakomitej znajomości zagadnienia z jego teoretycznej i praktycznej strony, ale i w równej mierze ze względu na cechy osobowościowe - nieskazitelny życiorys, pracowitość i lojalność wobec stron zainteresowanych i uczestniczących w renowacyjnych przedsięwzięciach. Po latach wszyscy obserwatorzy Jego poczynań na stanowisku przewodniczącego SKOZK są zgodni, iż dzięki umiejętności koncentrowania uwagi tego ogólnopolskiego ciała na merytorycznych problemach ochrony zabytków, umiejętności znajdywania zdrowego kompromisu i podejmowania szybkich decyzji we właściwym czasie zdołał on wyeliminować z jego obrad partykularne motywacje oraz zapewnić harmonijną współpracę z samorządem oraz konserwatorskimi i politycznymi władzami państwowymi. W szczególności udaje się pogodzić niezbędne standardy konserwatorskie z wymaganiami życia mieszkańców i możliwościami ekonomii. Skorzystała z tych osiągnięć i nasza uczelnia, która - skoro jest krakowską - posiada i użytkuje dla celów edukacyjnych obiekty podlegające konserwatorskiej ochronie i dzięki wsparciu ze strony SKOZK, a zwłaszcza jego Przewodniczącego, może prowadzić niezbędne remonty ku obustronnemu zadowoleniu.
Toteż ze wszystkich stron płyną słow-a uznania za tak owocną pracę, wśród których znalazły się także życzenia prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego złożone przy okazji mianowania Profesora Tadeusza Chrzanowskiego na kolejną kadencję. Najbliższe otoczenie zaś, gdy Profesor wyraża wątpliwości czy zdoła utrzymać dotychczasowe tempo pra cy i szeroki zakres obowiązków, odpowiada - wystarczy, że jesteś! Osiągnięcia Profesora Tadeusza Chrzanowskiego były już niejednokrotnie wysoko oceniane, zwłaszcza podczas 7 5-lecia obchodzonego przed dwoma laty. Wyróżniono wówczas Profesora Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem św. Grzegorza Wielkiego nadanym mu przez Papieża Jana Pawła II. Profesor otrzymał także wiele innych dowodów uznania: medal „Merenti-bus", nagrody: im. Stanisława Vincenza, Miasta Krakowa, Pen Clubu i Wojew-ody Krakowskiego. Akademia Pedagogiczna w Krakow ie dołącza do tych wyróżnień to, co ma najcenniejszego: godność doktora honoris causa Uczelni, która razem z Profesorem wzrastała w powojennym pejzażu nauki i kultury naszego miasta.
Ludwik Mroczka