1191
TAUTOMERIA ANALOGÓW URACYLI
423
070
.066
H.J
1460
1466
LUJU
1404
0.999
1002
113.7
(114.4)
1329
1326
(1337)
I 1350 , 1366
| (1360)
120.2
1203
93)
H
1072
1066
1.37^N
(1381)
1353 1361
k(1368)
0.996 |-J 0.999
H
1231 I 121.9 2j2
*>■> fi A 1218 .1142 p
UtC2.6) (116.0^,0
2.3 122 3
123.5 ,"*115.9(123 4) 1233 I H6.3
(120.8)
0.999 H 1002
1649
S1646
(1656)
1069 1447
1066^ 1446
1368
/ąs^t349)
114.4
(1^3) | t212
118J
1*3
1334 I 1332 ,
(1353)
N
1376
1380
(1373)
(119:0)
t27 8 ^1145 (127.7) 1*3
1365
1372
(1372)
N' 1.371 1377 j (1.396)
1^0 996 U 0.998
1644
S1641
(1684)
1192
1209
(1214)
1069
HJ
1.445
1446
1370 r* 1382 L/^1358)
0.996
1003
f.H
1333
1331
(1365) |
N
1356
1363
(1406)
1210 |
1143 |
1212 . (119.3) 1 |
1143 (117.4) |
118.8 1183 > | |
VC v9-2 , H9.6 |
07S ® I ttS |
| (HB.9) | |
1215 |
1143 |
H'ł
1069
1069
1374
1380
(1381)
N
H
1351 1360 .
(1342) ^ *||°
(1645)
0.996
1000
Rys. 3. Długości wiązań (A) i wielkości kątów (°) w cząsteczkach 2-tiouracylu, 4-tiouracylu i 2,4-di-tiouracylu uzyskane z obliczeń teoretycznych metodą ab initio LCAO-MO przy zastosowaniu optymalizacji geometrii na poziomie HF/6-31G* i HF/3-21G* (pogrubione). Dane eksperymentalne uzyskane z pomiarów krystalograficznych podano w nawiasach