4403041314

Jak podają niektóre źródła - kwas borowy wykazuje właściwości kompleksujące wyłącznie w stosunku do ugrupowań 1,2-diolowych.

Zamiast kwasu borowego do sieciowania makromolekuł PVA można użyć roztworu boraksu (tetraboranu disodu), który w środowisku wodnym hydrolizuje¹ do kwasu borowego (a), a ten z kolei ulega hydratacji (b) tworząc aniony boranowe:

a) B4O7²' + 7 H₂0    4 H3BO3 + 2 OH'    (pK, = 9,2)

b) H3BO3 + 2 H₂0    [B(OH)₄]- + H₃O^ł    (K = 5,8-10¹⁰)

Bez względu na to, który spośród opisanych wcześniej mechanizmów jest dominujący w czasie żelowania - jeden jon boranowy wiąże 4 grupy hydroksylowe obecne w makromolekułach PVA.

XOOf

H-0._e Ó-H 0 O

yxxx..

OT

jOOuC

Rys. 12. Schemat reakcji żelowania z uwzględnieniem stechiometrii procesu przebiegającego wg dwóch odmiennych mechanizmów (kowalencyjnego i niekowatencyjnego)

® tetraboran disodu jako sól słabego kwasu i mocnej zasady w środowisku wodnym ulega hydrolizie anionowej. Kwas borowy jest kwasem tak słabym, nie oddaje protonu, a jedynie przyłącza grupę wodorotlenową

-11-