4645771688

105

KONFERENCJA BIBLIOTEK WSP

Referatom towarzyszyła ożywiona dyskusja, w której poruszono wiele istotnych zagadnień, jak np. sprawę wprowadzenia nowoczesnych narzędzi pracy bibliotecznej, rozwój metod informacyjnych, koordynacji współpracy bibliotek na polu informacji. Na zakończenie uchwalono obszerną listę wniosków i postulatów, których realizacja przyczyni się do usprawnienia bibliotecznej służby informacyjnej.

KONFERENCJA BIBLIOTEK WYŻSZYCH SZKÓL PEDAGOGICZNYCH

W GDAŃSKU

Dnia 24 XI 1965 r. w Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Pedagogicznej v/ Gdańsku odbyła się trzecia z kolei konferencja bibliotek wyższych szkół pedagogicznych w Polsce zorganizowana przez Ministerstwo Oświaty.

Pierwsza konferencja w 1956 r., również w Gdańsku, zgromadziła przedstawicieli czterech istniejących wówczas bibliotek. W obecnej udział wzięli dyrektorzy pięciu bibliotek tego typu, z najmłodszą w tym gronie biblioteką w Rzeszowie, oraz przewodniczący senackich komisji bibliotecznych.

Ministerstwo Oświaty reprezentowali: Wacław Stasinowski i Ignacy Jurewicz; naradom przewodniczył wicedyrektor Biblioteki Jagiellońskiej prof. dr Ignacy Zarębski.

Na program konferencji złożył się referat dyrektora biblioteki WSP w Krakowie dra Edwarda Chełstowskiego pt. Główne problemy bibliotek wyższych szkół pedagogicznych oraz koreferat dyrektora biblioteki WSP w Gdańsku dr Józefiny Szelińskiej pt. Praca naukowa bibliotek wyższych szkół pedagogicznych. W przerwie obrad uczestnicy konferencji zwiedzili nowy pawilon biblioteki WSP w Gdańsku.

W referatach i żywej dyskusji poruszono zasadniczą problematykę bibliotek tego typu a m. in. konieczność zorganizowania w bibliotekach zajęć dydaktycznych w zakresie przysposobienia bibliotecznego i bibliograficznego, racjonalizacji technologii pracy umysłowej, potrzebę zaznajomienia studentów i nauczycieli z organizacją biblioteki.

W dalszym ciągu omawiano ważny problem profilu bibliotek WSP.- Chodzi

0 rozstrzygnięcie, czy ten typ bibliotek ma się rozwijać podobnie jak biblioteki uniwersyteckie, czy też mają to być biblioteki specjalne, z księgozbiorem dostosowanym do potrzeb uczelni. Argumentem przemawiającym za specjalizacją bibliotek WSP jest fakt, że wyższe szkoły pedagogiczne są uczelniami przygotowującymi do wykonywania zawodu nauczycieli, specjalistów poszczególnych przedmiotów. W uczelniach WSP zatem dominującym problemem jest specjalizacja pedagogiczna z akcentem na metodykę nauczania poszczególnych przedmiotów. Biblioteki tych szkół nie powinny zatem dublować pracy uniwersytetów, mimo że kierunki studiów pokrywają się często z kierunkami studiów na uniwersytetach.

W poszczególnych bibliotekach WSP, w zależności od takich czynników jak położenie geograficzne, środowisko regionalne i charakter uczelni nastąpiła

1 dalej rozwija się specjalizacja. Biblioteka WSP w Krakowie nie musi gromadzić wszystkich gałęzi piśmiennictwa, ponieważ jej czytelnicy mogą korzystać z Biblioteki Jagiellońskiej. Zaplecza w postaci biblioteki o księgozbiorze uniwersalnym nie posiada biblioteka w Gdańsku, toteż upodabnia się raczej do typu uniwersyteckiego ze specjalizacją pedagogiczną.

W dyskusji nad kierunkami prac naukowych bibliotek WSP podkreślono z naciskiem, że w pierwszym rzędzie podjąć należy dokumentację księgozbioru własnego, prac naukowych pracowników uczelni, tematy- dotyczące historii uczelni