Złoża węglowodorowe najogólniej można podzielić na złoża gazu i złoża ropy. Klasyfikacja ta jest rozszerzana na kolejne kategorie w zależności od:
• składu płynu złożowego,
• początkowych temperatury złożowej i ciśnienia złożowego,
• warunków panujących w powierzchniowej instalacji produkcyjnej.
Jakościowym kryterium, w oparciu o które powyższy podział może zostać dokonany są wykresy fazowe. Najczęściej wykorzystywanym wykresem, stosowanym do klasyfikacji złóż węglowodorowych jest wykres fazowy w układzie p-T (Rys. 2.1).
Oprócz zastosowania klasyfikacyjnego, wykres p-T, może również zostać zastosowany do ilościowego opisu zachowali fazowych płynu złożowego.
złoże ropy powyżej ciśnienia nasycenia
złoże ropy przy ciśnieniu nasycenia^ /
złoże ropy z czapą gazową
zł. gazowo - kondensatowe przy pocz. ciśn. ekspl.
złoże gazu ziemnego
złoże g.-k. w stanie nasycenia
/
/
/
/ L=0%
Rys. 2.1. Wykres p-T dla typowego węglowodorowego systemu wieloskładnikowego. Na wykresie przedstawiono zakresy pracy złóż węglowodorowych.
Kluczowe elementy wykresu p-T:
> Temperatura kricondentennu ( TcT ) - temperatura, powyżej której w układzie nie wystąpi faza ciekła, nie zależnie od wielkości ciśnienia panującego w układzie. Odpowiadające tej temperaturze ciśnienie, to ciśnienie kricondentennu (pcT).
> Ciśnienie kricondenbaru (prll) - ciśnienie, powyżej którego nie jest możliwe wytworzenie w układzie fazy gazowej, bez względu na wysokość temperatury układu. Temperaturą odpowiadającą ciśnieniu kricondenbaru, jest temperatura kricondenbaru (Tc„).
4