4962385602

19

Podstawę metodologiczną sprawdzanie niezawodności konstrukcji budowlanych wg PN-EN 1990 stanowi znana już i powszechnie stosowana metoda stanów granicznych i współczynników częściowych. Metoda ta, skodyfikowana w euronormie PN-ISO 2394:2000 Ogólne zasady niezawodności konstrukcji budowlanych, została w Euroko-dach aplikacyjnie rozwinięta.

Stany graniczne to stany, po przekroczeniu, których konstrukcja nie spełnia jej kryteriów projektowych. Rozróżnia się stany graniczne:

•    nośności (związany z katastrofą lub inną formą zniszczenia konstrukcji nośnej; I stan graniczny),

•    użytkowalności (po przekroczeniu których konstrukcja przestaje spełniać stawiane jej wymagania użytkowe np.: deformacje, drgania; II stan graniczny).

W projektowaniu metodą stanów granicznych należy rozpatrzyć wszystkie możliwe (właściwe) sytuacje obliczeniowe i oddziaływania oraz wykazać, iż żaden z właściwych stanów granicznych nie jest przekroczony. Na przykład, gdy analizuje się stan graniczny związany z transformacją konstrukcji w mechanizm zniszczenia, to należy wykazać, że powstanie mechanizmu zniszczenia nie jest możliwe przed osiągnięciem wartości obliczeniowych sil wewnętrznych większych niż parametry nośności ustroju przy zadanym obciążeniu.

Metodę stanów granicznych według współczesnych norm projektowania należy kojarzyć z próba uwzględnienia niekorzystnych losowych (ro) odchyleń efektów oddziaływań E(o)) i nośności R(co) od wartości oczekiwanych. Odchylenie losowe (*y) to takie któremu można przypisać określone prawdopodobieństwo. Częściowe wprowadzenie do podstaw projektowania i kalibrowania współczynników bezpieczeństwa pojęć probabilistycznych z rachunku prawdopodobieństwa (patrz pkt. 1.3.9) jest jednym z powodów, że metodę stanów granicznych w ujęciu wg dotychczasowych norm PN-B oraz Euroko-dów zalicza się do metod półprobabilistycznych. Mimo, iż w tych normach wykorzystano wyniki badań statystycznych (np. właściwości materiałów, oddziaływań klimatycznych), to sformułowano ją tak, że nie trzeba znać rachunku prawdopodobieństwa ani statystyki matematycznej, aby ja zrozumieć i stosować.

Zgodnie z PN-EN 1990 sprawdzając kryteria stanów granicznych nośności (wytrzymałości), ocenia się zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji z punktu widzenia zagrożenia życia ludzi, a także zawartości obiektu (jego wartości materialnej, kulturowej itp.). Rozróżnia się następujące stany graniczne nośności (ULS) oraz formy zniszczenia: