5109636758

Zastosowanie żywic zamiast tradycyjnego spoiwa pozwala uzyskać szereg interesujących właściwości takich jak wysoka odporność chemiczna na wiele agresywnych substancji chemicznych czy wysoka wytrzymałość mechaniczna polimerobetonu.

IV. Cel i wykonanie ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest sporządzenie kompozytów ceramika-polimer o osnowie polimerowej z napełniaczami ceramicznymi oraz określenie wpływu ilości i wielkości ziaren proszku napełniacza na właściwości otrzymanych mas kompozytowych przed utwardzeniem oraz wytrzymałość na rozrywanie odlanych z kompozytu elementów.

1.    Przygotowanie kompozytów:

a.    Osnowa polimerowa: żywica epoksydowa Epidian d® o gęstości 1,17 g/cnr (w 20°C) w ilości 20 ml dla każdego rodzaju przygotowywanych kompozytów

b.    Napełniacze:

>    piasek szklarski o wielkości ziarna > 0,10 mm

>    piasek szklarski o wielkości ziarna < 0,08 mm

(w obliczeniach należy przyjąć gęstość piasku równą 2,65 g/cm³)

c.    Utwardzacz: Z-/, (13 %wag w stosunku do ilości żywicy)

d.    Rozcieńczalnik: eter fenylowo - glicydylowy, jedna ampułka na 20 ml żywicy.

Udział objętościowy każdego proszku w żywicy wynosi 10 i 15% obi.

2.    Mieszanie składników kompozytów - dodawanie komponentów w kolejności: żywica, rozcieńczalnik, proszek, utwardzacz. Po dodaniu każdego składnika należy starannie rozmieszać mieszaninę plastikową łyżeczką.

3.    Oszacowanie lepkości każdej masy za pomocą pomiaru czasu wypływu z kubka Forda. Poza masami, należy wykonać także pomiar dla wody.

4.    Odlanie po 5 kształtek z każdego kompozytu do silikonowej formy.

5.    Wyjęcie kształtek z form po utwardzeniu żywicy, zwymiarowanie, zważenie i obliczenie gęstości kompozytów.

6.    Oznaczenie wytrzymałości na rozrywanie („test brazylijski”) otrzymanych kształtek kompozytowych oraz określenie w jaki sposób wielkość ziaren napełniacza i jego ilość wpływa na wytrzymałość kompozytu na rozrywanie.

9