Widać, że struktura hybrydowa pozwala uzyskać większe ugięcia przy mniejszej sile. Prędkość opadania samolotu jest wytracana na dłuższej drodze, dzięki czemu na pilota i konstrukcję działają mniejsze przeciążenia, a więc i sity. Dodatkowo charakterystyka dla tego rozwiązania jest bardziej mięknąca, tzn. wraz ze wzrostem ugięć zmniejsza się sztywność. Jest to korzystne ze względu na zdolność pochłaniania energii.
Obciążeniem wymiarującym dla goleni jest moment gnący. Między podporami jest on największy i stały (podobnie jak dla belki w modelu analitycznym). Ten rodzaj obciążenia przenoszą pasy rovingu w postaci pary sił. Górna część jest ściskana, a dolna rozciągana. Widać to na rys. 15
struktura
szklana hybrydowa
Rys. 15 Naprężenia normalne sx w rovingu dla centralnej, podkadlubowej części goleniw strukturze szklanej i hybrydowe.
Na rys. 15 widać też pracę struktury hybrydowej. Największe naprężenia występują w skrajnych włóknach sztywniejszego rovingu węglowego. Przy prawidłowym doborze grubości warstwy węglowej i szklanej obydwie osiągają swoje naprężenia dopuszczalne. Uzyskujemy wtedy dobre wykorzystanie materiału.
uzyskaliśmy z programu Ansys, następnie przemnożyliśmy je przez odpowiednie gęstości i otrzymaliśmy masę połowy jednej sekcji. Masę całej konstrukcji uzyskaliśmy mnożąc otrzymany wynik przez sześć(3-sekcje jednej połowy *2). Poniżej znajdują się obliczenia: Gęstości materiałów (rovingu szklanego, węglowego, spoiwa, oraz stopnie zbrojenia)
Ważnym parametrem projektowanej goleni była masa. Jej oszacowanie w modelu analitycznym było obarczone dużym błędem ponieważ na nie uwzględnia on rzeczywistej geometrii. Model bryłowy umożliwił nam dość dokładne jej określenie. Objętości brył
, :=0.f v := O.f
Pksz=L9* 1°3JT
PkS2:=PsZ'VSZ+Psp'(1-VS2)