elas 2

Następnie ze wzoru (1) wyliczamy wartość stałej modelowej {K-cj^lm)¹. W celu

uzyskania większej dokładności należy sporządzić wykres funkcji    = f(m) dla kolejnych

punktów przekroju poprzecznego badanej belki i wyliczyć wartość K z nachylenia prostej aproksymowanej przez punkty wykresu.

Badając inny model wykonany z tego samego materiału obciążamy go otrzymując obraz izochrom, a ze wzoru (1) określamy naprężenie w dowolnym miejscu na powierzchni swobodnej modelu.

W przypadku badania naprężeń w dnie karbów należy odnieść je do tych, które otrzymuje się z elementarnych wzorów wytrzymałości materiałów, otrzymując stąd współczynniki koncentracji naprężeń

^a = °d„_sJomi    (2)

Współczynniki te należy skonfrontować z wielkościami podanymi w literaturze (np.[2]).

Literatura

[1]    Z.Brzoska, Wytrzymałość materiałów, PWN, 1984.

[2]    Peterson, Współczynniki koncentracji naprężeń.

Staln modelowa będzie dotyczyła wszystkich modeli wykonanych z tego samego materiału i mających tę samą grubość. W przypadku badania w dalszej kolejności modeli o innej grubości należy przeliczyć wartość K według wskazówek podanych w ZAŁĄCZNIKU.