2711906058

nizacyjna ni© przyniosła pożądanych rezultatów, BBWR nie uzyskał większych

wpływów. Ze sprawozdań wojewody krakowskiego z roku 1932 wynika, że były

one raczej bardzo słabe. Podobnie również nie zanotowało sukcesu na tych

terenach Narodowo-Chłopskie Stronnictwo Agrarne, które miało spełniać ro-

93

lę prorządowej partii chłopskiej .

Pewne postępy poczynił BBWR w środowiskach miejskich, Sędziszowa-Rop-czyc i Dębicy. W Dębicy zebranie organizacyjne odbyło się w listopadzie 1931 r., prezesem koła został burmistrz dr Stanisław Nagawiecki, przywódca Partii Pracy, jednak zarówno nowa organizacja, jak również Partia Pracy nie poczyniły żadnych poważniejszych przedsięwzięć i nie przejawiały żadnej działalności . Wprawdzie posłowie BBWR - Dobrzański, Duch i Pers, przy dużym współudziale starosty Celewicza organizowali rzadko zresztą wiece na terenie powiatu, nie mogły one jednak wpłynąć na zmianę postawy chłopów. Tym bardziej zaś nie mogły być skuteczne pogróżki wypowiadane pod adresem partii opozycyjnych,jak to robił 5 czerwca 1932 r. na wiecu w Dębicy Duch, kiedy stwierdził: "Musimy przeprowadzić szereg zabiegów, by

uratować życie państwowe, choćbyśmy się musieli jeszcze więcej niż dotąd

95

nasłuchać przekleństw"

W celu konsekwentniejszego i skuteczniejszego oddziaływania na umysły chłopskie, członkowie i zwolennicy BBWR rozpoczęli w marcu 1933 r. wydawanie dwutygodnika "Wiadomości Dębickie", którego redaktorem był Stanisław Nagawiecki • Skuteczność tych posunięć musiała nie być jednak zbyt poważna, czemu zresztą trudno się dziwić, skoro Urząd Wojewódzki Krakowski w swoim sprawozdaniu do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych podkreślał prawie zupełną

bezczynność posłów BBWR, głównie zaś Karola Persa, który mieszkając na te-

97

renie powiatu "był prawie zupełnie nieczynny"

0 małej skuteczności działalności BBWR wśród chłopów przekonuję nas również liczne relacje działaczy ludowych oraz mieszkańców wsi, chociaż statystycznie zdarzały się przypadki istnienia dość licznych kół w poszczególnych wsiach, lecz najczęściej było to wynikiem presji wywieranej

⁹³    CAPZPR, UWKr. 268/II-9/, Sprawozdanie sytuacyjne Wojewody Krakowskiego z 9 stycznia 1933 r. k. 387-388; Władze centralne zdawały sobie sprawę z zapalnej sytuacji i zmierzały do maksymalnego wyeliminowania wpiy-wów lewicowych również z organizacji związkowych i gospodarczych. Przykładem teqo może być złączenie w 1929 r. kółek rolniczych w Centralnym Towarzystwie Rolniczym, ustawa z 17 lutego 1932 r. o zmianach w zakresie działalności Ministerstwa Reform Rolnych, podporządkowanie okręgowych urzędów

i komisji ziemskich wojewodom, likwidacja Ministerstwa Reform Rolnych ito., które miały na celu maksymalną unifikację stosunków rolnych i wiejskich. Por. D. Ciepielewski, Polityka agrarna..., s. 101-102.

⁹⁴    "Echo z nad Wisłoki", nr 13 z 1 XI.

⁹^ Tamże, nr 4 z 15 VI.

z 9

96 WAPKr., UWK. 44a, Sprawozdanie sytuacyjne Wojewody Krakowskiego kwietnia 1933 r.

⁹^ Wypadki w Małopolsce..., s. 377.

51