5134940517

XI

II.

ako radość pragnienia z mrocznych brzasków

[wionie

I matka noworodne swe ogląda dziecię,

Tak się moja Najdroższa uśmiechnęła przecie Duszą Miłość poznając hodowaną w łonie, Urodzoną z jej życia twór bólu, co płonic Szczęściem pragnień i głodów rozkosznych A i głos wielki zahuczy i dążąc przez ciemnię    [tajemnie,

Przyjdzie na świat w duchowych narodzin osłonie.

Miłość stopą dorosłą dziś chodzi po dworze I w gaju ciepłą dłonią ściele dla nas łoże.

Naszym twarzom stęsknionym służąc skrzydłem za tło;

Aż odrodzi nas pieśnią jako swoje dzieci I nim w ślubnej przemianie śmierci nas odleci,

Aureolę swych włosów zostawi za światło.