142
lizacji i fazy antyimportowej); sa to czysto okręgi typu surowcowego lub a produkcji niskoprzetworzonej . określanej jako produkcja * brudna*;
- regiony niedorozwinięte, z reguły rolnicze, często ze sZabo rozwiniętym, na niskim poziomie technologicznym przemysłem, uzależnionym od czynników egzogennych .
Układ trójbiegunowy jest wyrazem przejścia z międzyregionalnych • różnic w rozwoju typu ilościowego do różnic jakościowych i strukturalnych. Głównym czynnikiem powodującym to nowe zróżnicowanie sa przestrzenne różnice w innowacjach.*1
Doskonałym przykładem potwierdzajacym powyższe stwiei— dzenia jest Francja. Ph. Aydalot (1984) mówi wręcz o odwróceniu sie dotychczasowych tendencji w rozwoju regionalnym tego kraju. Regiony tradycyjnie silne, centralne (poza Paryżem). znajdują sie w fazie spadku produkcji i zatrudnienia, natomiast najbardziej dynamiczny wzrost notują regiony południowe oraz Normandia i Bretania (por. C. Po-ttier. 1985). Jest to związane z restrukturalizacja francuskiego przemysłu, polegające na zmniejszaniu sie udziału przemysłów ciężkich i tekstylnych przy wzroście udziału przemysłów bardziej nowoczesnych. Przemysły te często lokują sie w nowych miejscach, tworząc silne koncentracje nowo powstałych zakładów.
Powstawanie "centrów postępu technologicznego11 wiąże sie z kolejna zmiana strukturalna. Jest nia rosnący udział małych firm i przedsiębiorstw, ponoszących ryzyko wprowadzania nowych produktów. Ph. Aydalot wskazuje, że przyrost zatrudnienia ma miejsce głównie w zakładach małych i średnich, przy spadku zatrudnienia w zakładach wielkich.
Można rozróżnić dwa typowe przypadki powstawania takich centrów opartych na dynamicznym rozwoju małych firm. W pierwszym przypadku firmy te w znacznej części współpracują z wielkimi koncernami, bedac dostawca głównie półproduktów. Przykładem może być "elektroniczne zagłębię" w południowej Szkocji, powstałe w wyniku współpracy z korporacjami międzynarodowymi (D. Keeble, T. Kelly, 1986). Komputerowe fir-