czym „uszczęśliwiono” kolejne pokolenia doktorantów w PRL-u). Asystent w Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego współpracował (w latach 1952-1955) z Pracownią Języka Artystycznego Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk kierowaną przez profesor Marię Renatę Mayenową, zajmował się kulturą języka polskiego epoki oświecenia, był również członkiem Komitetu Redakcyjnego edycji krytycznej Dzieł Kazimierza Brodzińskiego (komitetem kierował Stanisław Pigoń).
Dr Nowak w latach wileńskich i krakowskich studiów otrzymał znakomite wykształcenie historyka literatury polskiej wzbogacone o takie dyscypliny, jak historia, filozofia, literatura powszechna (zwłaszcza niemiecka), językoznawstwo ogólne, kultura języka polskiego doby oświecenia, nauki pomocnicze historii literatury. Zarysowywały się też nowe dziedziny zainteresowań młodego naukowca - teksto-logia i edytorstwo. Był już nie tylko historykiem literatury, był filologiem14.
Oczywiście, zgodnie z obyczajami polskiego życia akademickiego, na wszystkich etapach swego naukowego i dydaktycznego awansu Zbigniew Jerzy Nowak podlegał ocenie, a jego prace były wnikliwie i drobiazgowo recenzowane. Gdyby pokusić się o zestawienie listy wszystkich recenzentów (wewnętrznych, wydawniczych i autorów recenzji publikowanych w czasopismach naukowych oraz społeczno-kulturalnych), ich imiona i nazwiska wyczerpałyby chyba ob-
14 Na niektóre z poruszonych tu kwestii zwróciłem już uwagę w szkicu: Profesor Zbigniew Jerzy Nowak (1919-1993) - filolog polski na Śląsku. W: Śląscy uczeni. O tych, co odeszli. Red. J. Malicki, J. Śliwiok i M. S korka. Katowice 2004, s. 43-55.
42