5439978954

244

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

Nr 9

Tablica III.

Długość łuku „d" mm	14	i 22	27	31	35	38	40	50	53
V0	45	65	65	79	79	90	90	123	123
V	36	46	50	57	60	63	65	75	80
A	55	70	56	65	60	71	64	83	70
Ilość pomiarów	16	5	5	7	1	8	6	5	5

Tablica III przedstawia wyniki doświadczeń przy użyciu elektrod o średnicy rdzenia 2 mm i grubości otuliny 0,6 mm. Prąd zwarcia = 150 A; napięcia biegu jałowego było zmienne i zostało uwidocznione w tablicy. Pomiary przy wypalonym łuku.

Długość i napięcie łuku.

Na rys. 2 w układzie d — V przedstawione są wyniki pomiarów z tablic I — IV i VI. Napięcie wzrasta z wydłużającym się łukiem prawie niezależnie od prądu w łuku, przyczem zależność między napięciem i długością łuku przedstawia z pewnem przybliżeniem linję prostą, przechodzącą przy 1 mm odległości na wysokości 21 V.

Dla porównania z otrzymanemi wynikami na rys. 3 podana jest zależność napięcia i długości łuku prądu stałego podług K. Mellera „Lichtbogenschweissung", str. 12.

Jak widać z porównania rys. 2 i 3, przebieg zmienności napięcia i długości łuku jest podobny przy prądzie stałym i zmiennym. Napięcie około 20 V, występujące przy długości łuku d = 0, zużyte jest na pokonanie oporu przejścia między

T a b I i c a IV.

d mm	6	7	8		10	11	12	14	15	16 1 |	17	18	^21 i	23	25	27
V	27	32	33	33	42	39 ^1	43	47	49	45	45	45	54	53	59	53
A	62.	62	61	60	58	57	55	56	54	53	55	52	45	47	43	43
W	1 200	1 650	1 750	1 800	n	1 750	1 830	1 950	1 800	1 980 |	1 850	1 950	2 050	2 030	1 850	1 820
VA	1 670	1 980	2010		2 440	2 230	2 400	2 630	2 650	2 390	2 400	2 340	2 450	2 490	2 540	2 280
Ilość pomiarów	2	9		3	6	8	4	8	16	3	5	5	7	7	5	7

Tablica IV zawiera wyniki pomiarów przy stałem napięciu biegu jałowego V₀ = 87 V i stałym prądzie zwarcia /_z=? 72,5 A. Do 18 mm długości łuku wyniki otrzymano, przerywając łuk i odczytując przyrządy na sygnał osoby odczytującej amperomierz. Wyniki 21—27 mm otrzymano przy wypaleniu się łuku.

			TabI	i c a V.
S	—	14	23 42 47	50 60 74 80 86 j87,5 1
0	72,5	70,5	68 60' 57	55 47 33 23 7 —
| W		980	1 565 2 500 2 680 ^1	2 750 2 820 2 440 1 840 780 —

Tablica V przedstawia charakterystykę statyczną spa warki przy oporze bezindukcyjnym i napięciu biegu jałowe go oraz prądzie zwarcia takim, jak i w tablicy IV.

Tablica VI.

Zmiana napięć i prądów przy stałej długości łuku.

Napięcie .	biegu jałowego V łuku V	85 66 76 22 23 26,6
Prąd	zwarcia A łuku A	76 70	150 : 276 135 | 253

W tablicy VI zestawione są wyniki pomiarów przy możliwie stałej długości łuku. Do doświadczenia użyto 4 mm elektrody firmy „Perun", o grubości otuliny 1 mm. Po zapaleniu łuku elektrodę opierano silnie o płytę, pochylając ją jednocześnie pod kątem 30° względem płyty. Przy większem natężeniu długość łuku mogła być nieznacznie większa od długości przy małem natężeniu; wobec trudności jednak zmierzenia tej długości i przewidywania niewielkich różnic procentowych, dla uproszczenia można przyjąć, że niezmienna długość łuku była zachowana.

Wielkości, podane w tablicy VI, są wartościami śred-niemi z 15-stu pomiarów.

łukiem i końcem elektrody oraz łukiem i „jeziorkiem" roztopionego metalu. Napięcie to jest niezależne od wielkości prądu.

Nawiasem warto zaznaczyć, że zdolność wyciągania łuku prądu zmiennego przy użyciu otulonych elektrod jest znacznie większa od możliwości, jakie dają nam normalne (gołe) elektrody przy prądzie stałym.

Dfucjoic. fuku Rys. 2.

Zależność napięcia od długości łuku przy prądzie zmiennym.

Dr. Inż. A. Waclawik w „ETZ" z 1934 r. str. 71, stwierdza, że napięcie łuku maleje przy wzroście prądu, jeżeli długość łuku jest stała. Omawiając tę zależność, podaje rys. 4, przedstawiający hyperboliczny przebieg prądu i napięcia. Inż. I. Krymko powtarza len rysunek w „Przeglądzie Elektrotechnicznym" z 1934 r. str. 238 i na nim opiera dyskusję nad elastycznością łuku. Z podanego przez K. M e I-I e r a rys. 3 można odczytać, że przy przejściu z 50 na 200 A, a więc przy czterokrotnem powiększeniu prądu, spadek napięcia dla 2 mm długości łvku wynosi tylko 3,7%, dla długo-