Definicja terapii psychomotorycznej wg dr Zofii Kułakowskiej:
"Terapia psychomotoryczna wg Procus i Błock jest przeznaczona dla dzieci w wieku 3-7 lat, a nawet do 10 roku życia, z zaburzeniami funkcjonowania, których podłożem jest minimalna dysfunkcja mózgu, spowodowana nieprawidłowością w dojrzewaniu mózgowych struktur integracyjnych (struktur m. in. odpowiedzialnych za funkcję somatognozji, mowy i zachowań, a także zaburzenia typu dyslektycznego)".
Głównym celem i najważniejszym efektem terapii psychomotorycznej jest, stworzenie lub aktywizacja sieci neuronalnych, odpowiadających za mózgowe procesy integracyjne.
Dla jakich dzieci terapia psychomotoryczna?
Trudności w wykonywaniu czynności ruchowych (niezręczność, męczliwość, słaba koordynacja ruchowa np. trudności w nauce jazdy na rowerze, łatwość tracenia równowagi).
Opóźniony rozwój mowy i trudności w porozumiewaniu się.
Wyraźne opóźnienie znajomości schematu własnego ciała (somatognozji), nieprawidłowe nazywanie i wskazywanie części ciała lub nieumiejętność nazwania . Zaburzenia lateralizacji (brak dominacji jednej strony ciała, szczególnie tej samej ręki i oka).
Brak orientacji w przestrzeni i czasie (nieumiejętne stosowanie wyrażeń przyimkowych: nad, pod, obok, za, itp.; mylenie określenia czasu: dziś, jutro, wczoraj, itp.; nieznajomość kalendarza i zegara).
Brak wiary w siebie, niska samoocena, trudności w nawiązywaniu prawidłowych relacji z otoczeniem, problemy z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej. Zaburzenia zachowania (nadpobudliwość ruchowa lub emocjonalna, trudności z koncentracją uwagi, nadwrażliwość emocjonalna, płaczliwość, bierność, impulsywność itp.).
Trudności w uczeniu się i problemy szkolne (niska sprawność grafomotoryczna, mylenie kształtów i kolorów, trudności w opanowaniu pisania, czytania i liczenia -