Jest wybitnym fizykiem teoretykiem, światowej sławy specjalistą w dziedzinie teorii fazy skondensowanej, teorii nadprzewodnictwa oraz nadcieklości !He. Jego wychowankowie odnoszą sukces)' na arenie międzynarodowej i ugruntowują wysoką pozycję Instytutu Fizyki PWr. Na zaproszenie prof. J. Czerwonki w Insty tucie Fizyki PWr przebywali tak znakomici fizycy, jak: A.J. Legett, A,A. Abrikosov (laureaci Nagrody Nobla), L.P. Pitajewski, M.I. Kaganow i A.F. Andriejew (prezes Rosyjskiej Akademii Nauk).
Urodził się 18 lutego 1936 r. w Łom-ży. Studiował na uniwersytetach Warszaw skim (1952-55) i Wrocławskim (1955/56). Rada Wydziału Mat-Fiz-Chem UWr nadała mu doktorat z nauk fizycznych (1962), a habilitację uzyskał (1968) na podstawie rozprawy o wzbudzeniach kolektywnych nadprzewodników' z parami P. Lata akademickie 1962/63, 1963/64 i rok 1975 spędził w Laboratorium Fizyki Teoretycznej w Dubnej.
W 1968 r. przeniósł się na Politechnikę Wrocławską, gdzie organizował Wydział PPT - początkowo jako docent, a od 1974 r. - jako profesor nadzwyczajny.
Zainteresowania naukowe prof. Czerwonki dotyczą zastosowania metod teorii wielu ciał do fazy' skondensowanej, teorii cieczy' kwantowych, w tym nadcicklc-go !Hc (właściwości te osiąga on w temperaturach milikelwino-wych). Praca prof. J. Czerwonki na ten temat jest powszechnie cytowana w monografiach z tego zakresu.
Jego dorobek naukowy obejmuje 58 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych. Uczestniczył w dwóch konferencjach światowy ch fizyki i techniki niskich temperatur oraz w analogicznej konferencji krajów' RWPG. Wielokrotnie był wykładowcą Międzynarodowej Szkoły Zimowej Fizyki Teoretycznej w Karpaczu.
Przez wiele lat był członkiem Komitetu Fizyki PAN i przewodniczącym Wrocław skiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego, członkiem Zarządu Głównego PTF (1977-1981) i członkiem Komisji Rewizyjnej PTF, Jest współzałożycielem Fundacji Pro Physica i członkiem komitetu redakcyjnego „Postępów Fizyki”.
Był dwukrotnie dziekanem Wydziału PPT (1983-1984, 1993-96), dyrektorem
Instytutu Fizyki (1973-1981), przez wiele lat zasiadał w senacie uczelni.
Wyróżnia go niezwykła erudycja i zdolność godzenia krytyki naukowej z życzliwością. Szeroko cenione jest jego nadzwyczajne poczucie humoru i znajomość literatury'. Chętnie cytuje poezję - w oiyginale. Swoich niezwykłych znajomych: P. Kapicę, A.A. Abrikosova, M. I. Kaganowa, A. J. Leggctta i w ielu innych opisał w książce Goście naszego Inslylulu (w najweselszym baraku obozu) wydanej przez Oficynę Wydawniczą PWr (2004 r.).
Jako dydaktyk prof. Czerwonko jest twórcą koncepcji zajęć z fizyki teoretycznej dla studentów fizyki stosowanej na WPPT. Prowadził liczne wykłady na tym kierunku. Jako jeden z pierw szy ch w Polsce prowadzi! (w r. ak. 1971/72) wykłady z teorii ciała stałego. Opracował i prow adził wykłady na Studium Doktoranckim PWr.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i wyróżniony' prestiżową Nagrodą im. Marii Sklodow-skiej-Curie (1983) nadawaną przez Prezydium PAN. ■
8 pryzmat ■ 206/207