Ośrodki transmisji
Podstawowymi mediami transmisyjnymi są:
- przewód koncentryczny,
- skręcona para przewodów,
- światłowód.
Technologia oparta o kabel koncentryczny przeszła już do historii, ponieważ obarczona jest wieloma wadami. W starszych typach sieci można jednak ją spotkać. Wyróżnia się dwa rodzaje kabla koncentrycznego:
- Ethernet gruby - lOBase - 5 (Thick Ethernet) - oznacza kabel RG - 8 i RG - 11 o impedancji falowej 50 O i grubości Vi cala,
- Ethernet cienki - lOBase - 2 (Thin Ethernet) - oznacza kabel RG - 58 o impedancji falowej 50 Cl i grubości 1/4 cala.
Zalety kabla koncentrycznego to:
- mała wrażliwość na zakłócenia i szumy,
- odporny na uszkodzenia fizyczne (posiada twardą osłonę),
- zapewnia dużą odległość między stacjami (185 m ).
Wady kabla koncentrycznego:
- ograniczenie szybkości do 10 Mb/s,
- wysoki koszt,
- niewygodny sposób instalacji (duże łącza, terminatory, łączki T, małą elastyczność kabla, duża grubość),
- małą odporność na awarie,
- problemy z lokalizacją uszkodzeń.
Budowę kabla koncentrycznego przedstawia rys. 14
Rys. 14. Budowa kabla koncentrycznego [8, s. 40]
W technologii lOBase - 2 dwa odcinki kabla łączymy za pomocą końcówki BNC. Podczas instalacji BNC do przycięcia poszczególnych części wykorzystuje się specjalne narzędzie. Następnie za pomocą specjalnych szczypiec zaciskowych wykonuje się połączenie mechaniczne i elektryczne końcówki BNC. Kable koncentryczne powinny być zakończone terminatorami (specjalne końcówki o rezystancji 50 Cl dopasowanej do impedancji falowej kabla), z których jeden powinien być uziemiony. Komputery do kabla koncentrycznego dołącza się za pomocą łącznika T.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"
19