W celu zapewnienia wystarczającej dokładności pomiaru, rezystancja obciążenia powinna zapewniać przepływ prądu o takiej wartości aby różnica między Ui i U2 umożliwiała uzyskanie odpowiedniej dokładności. Dawniej były produkowane mierniki typu MOZ, które posiadały m.in. amperomierz, woltomierz i przycisk załączający przepływ prądu przez rezystor obciążenia. Podstawową wadą jest to, że czas potrzebny do odczytu napięcia U2 oraz prądu Ir jest na tyle długi, że powoduje to wydzielanie się dużej energii cieplnej na rezystorze.
Obecnie produkowane mierniki elektroniczne również wykorzystują powyższą metodę pomiarową, lecz zastosowane mikroprocesory wykonują pomiar w bardzo krótkich czasie (10 do 20 ms), dzięki czemu wydzielanie energii cieplnej na rezystorze jest na tyle małe, że umożliwia wykonywanie dużej ilości pomiarów bez przegrzania się miernika (rezystora).
Kolejną metodą pomiarów jest metoda przedstawiona na rysunku 25.1.1.1 b), polegająca na użyciu przyrządów posiadających własne źródło prądowe. Impedancję pętli zwarciowej obliczamy według wzoru:
gdzie:
Zs - jest impedancją pętli zwarciowej,
U - jest zmierzonym napięciem w czasie pomiaru,
I - jest zmierzonym prądem w czasie pomiaru.
Impedancja pętli zwarciowej Zs jest sumą:
ZS(L) - impedancji przewodu fazowego,
ZS(pe) - impedancji przewodu ochronnego,
ZS(o> - impedancji źródła zasilania,
Metoda ta może być używana do pomiarów obwodów bez napięcio
wych np. miedzy L i PE (rys. 25.1.1.1 b) oraz w przypadkach gdy napięcie sieci nie jest załączone, lecz jest to obecnie bardzo rzadko stosowane.
483