604495239

KONSTRUKCJE - ELEMENTY - MATERIAŁY

KONSTRUKCJE - ELEMENTY - MATERIAŁY

ARTYKUŁY PROBLEMOWE

Tabela 2. Wymagane parametry reologiczne mieszanek samozagęszczalnych [4]

Średnica rozpływu (granica płynięcia)
550-650 mm	660-750 mm	760-850 mm	ponad 850 mm
SyścianJ)°^We o dużej wysokości betonowane od góry, nione wykończenie powierzchni elementu	V	Formowanie ele- Nie zalecane w przypadku elementów pionowych o dużej wysokości, ze względu na możliwość wystąpienia dużego parcia na deskowania. Ze względu na segregacje, stosowane kruszywo nie może być większe niż 16 mm	Jak w przypadku SŁ w specjalnych przypadkach. Stoso- powinno być większe segregacji mieszanki
Czas rozpływu T500 (do średnicy 500 mm| (le		kość plastyczna)
do 2 s		ponad 2 s
Elementy z gęstym i normalnym zbrojeniem,		EEEEEEEEH w betonowaniu. Zalecane w przypadku betonowania elementów pionowych o dużej wysokości
i pionowych o umiarkowanej wysokości

i szybkiego odprowadzenia powietrza pod wpływem siły wyporu. Będzie on spełniony gdy granica płynięcia i lepkość plastyczna mieszanki będą jak najmniejsze. Im mniejsza granica płynięcia i lepkość tym mniejsze pęcherzyki powietrza będą samoczynnie wydalane z mieszanki pod wpływem siły wyporu, a prędkość ich wypływu będzie większa.

Warunek stabilności stanowi, że mieszanka musi być odporna na segregację. Segregacja w mieszance nie nastąpi jeśli granica płynięcia mieszanki będzie większa od naprężeń stycznych wywołanych ciężarem ziaren kruszywa. Jeśli osiadanie ziaren kruszywa w mieszance występuje, to jego prędkość będzie wprost proporcjonalna do wielkości ziaren kruszywa i odwrotnie proporcjonalna do lepkości plastycznej.

Jak widać, warunki płynności i samozagęszczalności są sprzeczne z warunkiem stabilności (rys. 3). Pogodzenie tych warunków stanowi największą trudność przy projektowaniu mieszanki. Przyjmuje się, że ze względu na warunek płynności granica płynięcia powinna być jak najmniejsza (a więc średnica rozpływu jak największa). Jednocześnie dobiera się tak lepkość plastyczną (czas rozpływu lub wypływu), aby uzyskać zadowalająco szybkie wypełnienie formy

1    odpowietrzenie mieszanki przy jak najmniejszej prędkości osiadania ziaren kruszywa. W tabeli

2    zestawiono zalecane przez [5] parametry Teologiczne mieszanek samozagęszczalnych stosowanych do wykonania różnych elementów konstrukcyjnych.

2.3. Projektowanie betonu samo-zagęszczalnego

Na rysunku 4 przedstawiono typowy algorytm projektowania betonu samozagęszczalnego [5, 6, 10, 11]. Nie odbiega on zasadniczo od algorytmu projektowania betonów zagęszczanych w sposób tradycyjny. Projektowanie betonu samozagęszczalnego jest jednak bardziej skomplikowane, gdyż czynnikiem determinującym jego skład są właściwości reologiczne mieszanki, a zakresy wzajemnych relacji ilościowych poszczególnych składników, przy których posiada on wymagane właściwości reologiczne, są wąskie.

Przy doborze rodzajowym składników kluczowe znaczenie ma

odpowiedni dobór superplasty-fikatora. Skuteczne stosowanie superplastyfikatorów jest jednym z kluczowych problemów technologii betonu samozagęszczalnego. Mieszanki samoza-gęszczalne są bardzo wrażliwe na rodzaj i ilość stosowanego superplastyfikatora. Efekty działania superplastyfikatora zależą

Granica	Lepkość
płynięcia	plastyczna
Warunek płynności j.	1L
mieszanki “	W
Warunek
samoodpowietrzenia łęt	*
mieszanki
Warunek stabilności A
mieszanki '	T

Rys. 3. Reologiczne kryteria samozagęszczalności mieszanki betonowej

30

ZEGLĄD BUDOWLANY 6/2009