628033586

REGIONALNE DZIAŁY DOKUMENTACJI 67

Księgozbiór podręczny powinien być samowystarczalny w zakresie udzielania informacji faktograficznej. Źródłami zaś dla tego rodzaju informacji są określone rodzaje wydawnictw i dokumentów, które mogą i powinny być ujęte w pewne grupy tematyczne. W celu bardziej zwartego ich omówienia proponujemy następujący podział:

Encyklopedie i wydawnictwa typu encyklopedycznego. Jako zasadę należy przyjąć, że będą kompletne wszystkie krajowe wydawnictwa typu encyklopedycznego o zakresach wzajemnie się uzupełniających (z wyjątkiem „Wielkiej Encyklopedii Powszechnej” i „Małej Encyklopedii Powszechnej” — które obok siebie powinny się znaleźć na półce). W zależności od liczby obsługiwanych pism i ich charakteru, kierownik działu musi dołożyć starań, aby mieć możliwie pełny komplet potrzebnych wydawnictw encyklopedycznych z różnych dziedzin, jak np.: „Mała encyklopedia ekonomiczna”, „Mała encyklopedia rolnicza”. Do tej grupy wydawnictw zaliczyć również należy w charakterze zbliżone do encyklopedii słowniki rzeczowe. Z ich niezwykle bogatego zestawu wybrać trzeba to, co wiąże się z właściwością regionu. I tak z pewnością w każdym dziale dokumentacji prasowej powinien się znaleźć „Słownik wiedzy obywatelskiej” (PWN 1970), „Encyklopedia prasowo-wydawnicza” (OBP 1976) czy „Mały słownik historii Polski” (WP 1969). Nie wszędzie natomiast znajdzie się „Słownik górniczy” M. Najberga i J. Luberta (Wydawnictwa Normalizacyjne) czy „Mały słownik ochrony lasu” (PWRiL 1967), nie mówiąc już o tak skrajnie specjalistycznym wydawnictwie, jak „Słownik języka łowieckiego” S. Hoppego bądź „1000 słów o morzu i okręcie” (MON 1967).

W ośrodkach wydających więcej gazet i czasopism księgozbiór podręczny należy poszerzyć również o obcojęzyczne wydawnictwa encyklopedyczne. Trudności finansowe związane z ich zakupem zobowiązują do dokonania wyboru niezwykle starannego. Konkretny tytuł należy samemu sprawdzić pod względem szczegółowości i dokładności danych. Takim niezawodnym sprawdzianem jest zapoznanie się z zawartymi w nim informacjami na temat Polski i spraw polskich. Ilość i prawdziwość tych informacji pozwala wnioskować o wartości dzieła jako źródła.

Zapoznanie się z treścią dzieła przed jego sprowadzeniem możliwe jest — jeśli chodzi o dzida najnowsze — na dorocznych Międzynarodowych Targach Księgarskich w Warszawie lub — gdy chodzi o wydawnictwa starsze — w specjalistycznych bibliotekach. (Wybór wydawnictw encyklopedycznych polskich i zagranicznych — patrz aneks 1. Podobnie jak pozostałe aneksy wskazuje on ogólny kierunek kompletowania i aktualizowania zbioru.)

Wydawnictwa biograficzne. Podobnie jak w wydawnictwach typu encyklopedycznego, również i tu podział będzie przebiegał między publikacjami typu ogólnego — takimi, które powinny się znaleźć w każdym dziale dokumentacji prasowej — i szczegółowymi, które potrzebne będą tylko w niektórych. Do wydawnictw ogólnych zaliczyć trzeba: „Polski słownik biograficzny” 1935—1964. PAN, „Mały

5*