Obróbka powierzchni materiałów inżynierskich
W zależności od energii aktywacji różne są drogi łatwej dyfuzji, która przebiega (iys. 27):
• wzdłuż powierzchni metalu - najłatwiej,
• wzdłuż granic ziam - trudniej,
• wewnątrz ziam - naj trudniej.
Rysunek 27. Schematyczne przedstawienie kierunków dyfuzji atomów; 1 - wzdłuż powierzchni, 2 -po granicach ziam, 3 -przez ziarna
Pierwiastki nasycające często reagują z osnową metalu lub wydzieleniami, tworząc nowe fazy o odmiennych strukturach sieciowych. Zjawisko to, charakterystyczne dla obróbki cieplno-chemicznej metali, jest nazywane dyfuzją reaktywną. Od kinetyki reakcji chemicznych zachodzących w warstwie powierzchniowej oraz od pozostałych czynników decydujących o przebiegu dyfuzji zależy zatem gmbość i struktura warstw powierzchniowych, powstających w wyniku obróbki cieplno-chemicznej, związanej z dyfuzją reaktywną.
Generalnie znaczenie obróbki cieplno-chemicznej, jako stosowanej praktycznie grapy klasycznych technologii kształtowania struktury i własności materiałów inżynierskich, na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat znacząco zmalało, wobec istotnej konkurencji ze strony innych nowoczesnych i stale rozwijających się procesów, o lepszej efektywności i elastyczności kształtowania struktury i własności oraz bardziej przyjaznych ekologicznie i bardziej uzasadnionych ekonomicznie [8,10,17], Potwierdzają to liczne opinie ekspertów uczestniczących w badaniach foresightowych metodą delficką [22], Wśród rozpatrywanych technologii 2. Technologie (...) w wyniku chemicznego oddziaływania ośrodka w podwyższonej temperaturze 55