Andrzej Wróbel
W chwili obecnej fotografia tradycyjna jest coraz rzadziej wykorzystywana, coraz więcej fotografii przekształca się na obraz cyfrowy lub wprost uzyskuje się w sposób cyfrowy.
Obraz cyfrowy powstaje przez podzielenie obrazu na piksele i utworzenie tablicy, w której w odpowiadających pikselom komórkach zapisane są liczby charakteryzujące jasność (lub kolor) piksela. Dla zmniejszenia ilości potrzebnej pamięci oraz przyśpieszenia przetwarzania obrazu jasność są to liczb całkowite. Zasadę tworzenia obrazu cyfrowego przedstawiono na rysunku Rys. 1-4 .
202 |
185 |
154 |
92 |
55 |
44 |
201 |
187 |
156 |
101 |
66 |
46 |
207 |
190 |
160 |
117 |
77 |
57 |
207 |
197 |
178 |
134 |
105 |
87 |
214 |
204 |
195 |
169 |
147 |
138 |
214 |
211 |
205 |
192 |
187 |
188 |
212 |
214 |
204 |
203 |
201 |
196 |
215 |
218 |
209 |
210 |
204 |
202 |
219 |
215 |
214 |
212 |
214 |
214 |
Rys. 1 -4. Obraz cyfrowy - zasada
Piksel ma najczęściej kształt kwadratu (może też mieć kształt prostokąta) i jest to najmniejszy jednolity element obrazu.
W rzeczywistości obraz cyfrowy zapisany w pamięci komputera nie zawsze ma postać macierzy. Stosowane są różne formaty zapisu i różne metody kompresji zapisanego obrazu. Kompresje mogą być bezstratne (np. LZW) gdy zmniejszenie objętości pliku nie powoduje straty jakości obrazu, oraz stratne (np. JPEG) czyli takie w których następuje nieodwracalne pogorszenie jakości obrazu po skompresowaniu.
Jakość obrazu cyfrowego określa się zazwyczaj za pomocą dwu podstawowych parametrów:
• Rozdzielczość geometryczna określająca wielkość piksela. Stosowane są różne systemy np. jednostki „dpi" czyli liczba pikseli w linii obrazu na długości jednego
3