6355536832

120

wartości. W tym przypadku kulminacja fali wezbraniowej jest wyższa o 3 m³/s (wzrost z 17,5 m³/s do 20,5 m³/s). Fala wezbraniowa szybciej się podnosi i szybciej opada. Analogicznie sytuacja wygląda przy drugim maksimum opadowym. Krzywa uwzględniająca drogi ponownie osiąga większe wartości przepływu niż krzywa, do budowy której użyto danych nic uwzględniających dróg. Wydaje się to pozostawać w logicznym związku z zaobserwowanymi zmianami sieci odpływu. Zwiększenie ilości cieków rzędu pierwszego oraz fakt, że często są nimi drogi, poskutkował lepszym drenażem zlewni i szybszym odprowadzeniem opadu ze stoku do cieku głównego. Krótsza droga i szybszy czas dostania się „kropli” do doliny poskutkował większą kulminacją. Wynik ten sugeruje, że sieć dróg może istotnie wpływać na zagrożenie powodziowe.

Rozpatrzono również teoretyczny czas potrzebny do wystąpienia kulminacji fali wezbraniowej, w każdym z elementarnych obszarów zlcwiskowych i przedstawiono go na tle hydrogramu odpływu z całej zlewni (ryc. 47, załącznik I). Z konieczności do symulacji użyto opadu średniego z całego epizodu. W związku z tym, czas reakcji zlewni elementarnych uzależniony jest od: opadu efektywnego (składowych metody SCS), długości cieku głównego, powierzchni zlewni, średniego spadku podłużnego koryta, współczynnika szorstkości Manninga dla koryta cieku, szerokości koryta oraz zależności określonych na podstawie wyżej wymienionych danych.

Zróżnicowane warunki naturalne w zlewni przyczyniają się do nierównomiernego czasu reakcji na opad oraz jego odpływ do głównej doliny. Różnica pomiędzy minimalnym i maksymalnym czasem wystąpienia fali kulminacyjnej wyniosła 42 minuty, po wyeliminowaniu 10 przypadków skrajnych, spadła do 26 minut. Na tle danych wejściowych długość cieku i powierzchnia zlewni najsilniej wpływają na czas wystąpienia fali. Wynik sugeruje również, że z elementarnych obszarów zlcwiskowych o wąskim, wydłużonym kształcie odpływ dociera najpóźniej do doliny, choć tereny te pokrywają się z poligonami, na których najszybciej formował się opad efektywny. Jest to zniekształcenie, które jest konsekwencją przyjętych założeń. Dla każdego obszaru elementarnego przyjęto wskaźniki praw Hortona, takie jak średnia dla całej zlewni, a w zlewni o takich parametrach kształtu przyjęte wskaźniki wystąpić nie mogą. Na poligonach, gdzie droga przejmuje odpływ i odwadnia większy, bardziej kolisty obszar, sytuacja jest bliższa rzeczywistości.

Wyraźnie odróżnia się lewobrzeżna strona zlewni (głównie część południowa), gdzie występują duże, na tle reszty terenu nachylenia (zob. ryc. 19). Obszar ten reaguje szybciej. Nie zanotowano poligonów o znacząco szybszym czasie reakcji niż reszta zlewni w górnym odcinku Zalasówki, chociaż stan taki mógł sugerować parametr CN osiągający w tej części wysokie wartości. Podobna sy-

9

tuacja dotyczy środkowego fragmentu prawobrzeżnej części. Świadczy to o złożoności mechanizmu kształtowania się odpływu.